فریضۀ حج:
امام نووی پس از دو سال اقامت در دمشق به همراه پدرش عازم حج شد. وی می‌گوید [۴۰]: در سال ۶۵۱ هجری به همراه پدرم فریضۀ حج که عرفات آن سال مصادف با روز جمعه بود به جایی آوردم. حرکت ما به سوی مکه اول رجب آغاز شد و حدوداً یک ماه و نیم در شهر رسول خدا اقامت نمودیم.
همچنین ابن‌عطار می‌گوید: پدر امام /به من گفت که: وقتی ما از نوا حرکت نمودیم فرزندم دچار بیماری «تب» شدیدی شد که تا روز عرفات ادامه داشت ولی وی هیچ وقت از دردش شکایتی ننمود و در ادامه افزود که وقتی مناسک حج به جای آوردیم و به نوا و سپس به دمشق رسیدیم خداوند درهای رحمت علم خود را بر روی فرزندم گشود و او همواره مشغول یادگیری علم و دانش گردید و چنان غرق در عبادت، نماز و روزه و زهد و تقوی گردید که گویی پیشگویی‌های آن شیخ بزرگ مراکشی [۴۱]به حقیقت پیوسته بود، چون لحظه‌ای از لحظات عمرش تا هنگام وفات جز در راه کسب علم و برگرفتن توشۀ آخرت صرف ننمود.
کسانی نیز [۴۲]وجود داشته‌اند که گفته‌اند: امام نووی دو بار فریضۀ حج را به جای آورده و این را نیز سخنان کمال دمیری دریافته‌اند که گفته است: او بار دیگر نیز به حج رفته است. و باز عماد ابن کثیری در تاریخش تصریح نموده که او در طول اقامتش در دمشق به حج رفته است و هنگامی که از زیارتِ زیارتگاه مسلمانان «خانۀ کعبه» برگشت همان گونه که ذهبی در سیر أعلام النبلاء به آن اشاره دارد پس از بازگشت از این سفر تحولات و بیماری روحی عجیبی در وی به وجود آمده بود آثار پاکی و فهم و تدارک توشۀ آخرت به کمک خداوند و برکت رسول خدا در او نمایان گشته بود.
[۴۰] تحفة الطالبين ۴/أ. [۴۱] منظور از شيخ مراكشي، شيخ ياسين بن يوسف مراكشي است كه قبلاً درباره او صحبت شد. [۴۲] السخاوي «۶».