مهربانی امام با مردم در صحنۀ قیامت:
شاگردش ابن‌عطار می‌گوید [۲۲۴]: جماعتی از نزدیکان و دوستانش در نُوا به من گفتند که روزی از او سؤال کردند: آیا ایشان را در صحنۀ قیامت فراموش می‌کند؟ وی گفت: به خدا قسم که اگر من آنجا جا و مقامی داشته باشم وارد بهشت نمی‌شوم تا اینکه همه کسانی که می‌شناسم وارد شود!! خداوند او را غریق رحمت کناد و از او راضی باد!
ابن‌عطار می‌گوید: این حکایتها را از ادبش نسبت به خداوند متعال و از کرمی که بر انسان زیرک مخفی نمی‌ماند جمع‌آوری نموده‌ام.
[۲۲۴] تحفة الطالبين ۴۲/ب.