مذهب نووی در عقیده:
در عقیده به ویژه در علم توحید برای وی استادی را سراغ نداریم و از آنجایی که یک دانشمند دینی باید محیط به تمامی چیزهایی باشد که علماء در علم عقیده بیان نموده‌اند گمان می‌رود که او این علم را نزد یکی از اساتیدش فرا گرفته باشد. و در کتابش «شرح مسلم» بسیاری از عقاید و اصول اهل سنت را بیان نموده است. او در عقیده، روش سلف را دنبال می‌کرد و گاهی نیز به روش متأخّرین به تأویل صفات سمعیه خداوند نیز روی می‌آورده است. یافعی و تاج‌الدین سبکی [۱۷۰]ـ رحمهما الله ـ بیان نموده‌اند که او در عقیده اشعری [۱۷۱]مسلک بوده است.
امام ذهبی در تاریخش بیان نموده که: همانا مذهب او در صفات سمعیه خداوند سکوت بوده و همان طور که بیان شد از آن می‌گذشت و خیلی کم در شرح صحیح مسلم تأویل نموده است [۱۷۲].
سخاوی می‌گوید: در کلام او تأویل زیاد به چشم می‌خورد [۱۷۳].
امام نووی در توحید نیز تألیفی دارد که آن را «المقاصد» [۱۷۴]نامیده است.
[۱۷۰] او عبدالوهاب بن علي بن عبدالكافي السبكي تاج‌الدين قاضي القضاة مؤرخ، و صاحب الطبقات است كه در سال ۷۷۱ هجري وفات يافته است. [۱۷۱] سخاوي (۳۶). [۱۷۲] سخاوي. [۱۷۳] سخاوي. [۱۷۴] همان‌طور كه در اعلام آمده است.