احکام سجدۀ سهو

۱۰- گذاشتن ستره جلوی خود به هنگام نماز

یکی از مواردی که موجب حصول خشوع در نماز است، گذاشتن ستره جلوی سجده گاه نمازگزار و خواندن نماز به سوی آن است تا مانع عبور دیگران از جلو نمازگزار شود و وی را از نگاه کردن به آن سوی ستره برحذر دارد، زیرا این امور موجب تشویش نمازگزار و کاهش اجر و ثواب وی خواهد شد.

از سهل بن ابی حثمه روایت است که پیامبر جفرمود: «إِذَا صَلَّى أَحَدُكُمْ فَليصل إِلَى سُتْرَةٍ فَلْيَدْنُ مِنْهَا مَا لاَ يَقْطَعُ الشَّيْطَانُ عَلَيْهِ صَلاَتَهُ» [۶۰].

«هرگاه یکی از شما خواست نماز بخواند، رو به ستره نماز بخواند و به آن نزدیک شود تا شیطان نمازش را قطع نکند».

ستره، با دیوار یا ستون یا عصایی که در زمین فرو برده شده ایجاد می‌شود و کم‌ترین اندازه ستره شرعی به اندازه پشتی پالان شتر (تقریبا به ارتفاع یک ذراع) است. همچنین فاصله‌ی ستره تا نمازگزار سه ذراع باشد [۶۱].

امام نووی می‌گوید: «حکمت ستره در این است که چشم نمازگزار را از نگاه کردن به آن سوی ستره حفظ می‌کند و نمی‌گذارد کسی از جلوی او رد شود و شیطان را از تعرض به او برای ابطال نماز باز می‌دارد» [۶۲].

[۶۰] مستدرک حاکم: ۲۵۱، و «صحیح الجامع» شماره ۶۵۰. [۶۱] هر زراع تقریبا نیم متر است. [۶۲] شرح صحیح مسلم: ۴/۲۱۶.