اول: ارکان نماز که چهارده رکن هستند:
۱- قیام (ایستادن) برای نمازهای فرض، برای کسی که بر انجام آن توانا باشد.
۲- تکبیرة الإحرام، یعنی: گفتن الله أکبر در آغاز نماز.
۳- قرآئت فاتحه [۲۵۱].
۴- رکوع، که حداقل آن انحنای پشت به اندازه‌ای است که شخص بتواند با کف دست‌هایش زانوی خود را بگیرد، و اکمل آن حالتی‌است که کمر تماماً کشیده شده و سرش را در راستای پشتش قرار دهد.
۵- برخواستن از رکوع.
۶- قیام بعد از رکوع.
۷- سجده، که کامل‌ترین حالت آن قرار دادن کامل اعضای وضو یعنی، پیشانی، بینی، دو کف دست، زانوهایش، و انگشتان پا در محل سجده است، و حداقل آن قرار گرفتن جزئیِ اعضای وضو بر محل سجده است.
۸- بر خواستن از سجده .
۹- نشستن بین دو سجده، و سنت آنست که به حالت افتراش در بین دو سجده بنشیند. [۲۵۲]
۱۰- آرامش و سکون در تمامی ارکان فعلی نماز.
۱۱- تشهد آخر.
۱۲- نشستن برای تشهد و سلام دادن.
۱۳- دو بار سلام دادن و گفتن: «السلام عليكم ورحمة الله»که در نماز سنت و جنازه گفتن یکبار آن کافیست.
۱۴- ترتیب ارکان به صورت فوق، یعنی اگر کسی عمداً قبل از رکوع سجده ببرد نمازش باطل است ولی اگر سهواً باشد باید به محل رکوع بازگردد و رکوع نماید و از آنجا نمازش را ادامه دهد.
[۲۵۱] البته برخی از علما مانند احناف قرائت فاتحه را برای ماموم در هیچ رکعتی جایز نمی‌دانند، و برخی دیگر گفته اند که قرائت آن در دو رکعت اول نمازهای جهری برای مأموم صحیح نیست، ولی رأی راجح (نزد مترجم) اینست که قرائت فاتحه در تمامی نمازها و رکعت‌های آن برای ماموم و امام واجب است، والله اعلم. [۲۵۲] از ابن عمر روایت است: «مِنْ سُنَّةِ الصَّلَاةِ أَنْ تَنْصِبَ الْقَدَمَ الْيُمْنَى وَاسْتِقْبَالُهُ بِأَصَابِعِهَا الْقِبْلَةَ وَالْجُلُوسُ عَلَى الْيُسْرَى». «نصب نمودن پای راست و رو به قبله نمودن انگشتان آن و نشستن بر پای چپ از سنت‌های نماز است». [نسایی: ۲۳۶].