نقد این عقیده
نخست: این روایات، خود یکدیگر را نقض و باطل میکنند؛ زیرا می‌گویند شیعه در انجام جرایم و گناهان مهلک، زیادهروی کرده و از همۀ غیرشیعیان بدرفتارترند و اخلاق و دین زشتتری دارند. کسی که این‌گونه باشد، چگونه طینت و جوهرش برتر و خلقتش پاکتر است؟
دوم: جدایی و تمایز بین بندگان خدا، از افسانه های شیعه است؛ زیرا خداوند متعال همه را بر فطرت اسلام آفریده و می‌فرماید:
﴿فَأَقِمۡ وَجۡهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفٗاۚ فِطۡرَتَ ٱللَّهِ ٱلَّتِي فَطَرَ ٱلنَّاسَ عَلَيۡهَاۚ لَا تَبۡدِيلَ لِخَلۡقِ ٱللَّهِۚ ذَٰلِكَ ٱلدِّينُ ٱلۡقَيِّمُ﴾[الروم: ٣٠] «پس روی خود را با حق‌گرایی (و اخلاص) به سوی دین آور، فطرت الهی است که (الله) مردم را بر آن آفریده است، دگرگونی در آفرینش الله نیست، این است دین استوار و لیکن بیشتر مردم نمی‌دانند»؛
سوم: شیعه در اخبار طینت، عقاید مذهب خود را در مورد افعال بندگان نقض کرده و با آنها به مخالفت برخاسته است؛ زیرا مقتضای این اخبار آن است که بنده بر انجام کارهایش مجبور باشد و هیچ اختیاری نداشته باشد؛ چون کارهایش به اقتضای طینت او به وجود میآیند. این در حالی است که اعتقاد شیعه در مورد افعال بندگان این است که بنده خود فعل خود را خلق می‌کند ـ مانند مذهب معتزله؛
چهارم: در اخبار و روایات طینت شیعه، مقرر شده که اهلسنت گناهان شیعه را بر دوش میکشند و نیکی‌های تمام مسلمانان به شیعیان داده می‌شود. این عقیده، مخالف با عدالت الهی است و به هیچ وجه با عقل صریح و فطرت سالم سازگار نیست؛ چه رسد به نصوص شریعت و اصول اسلام. خداوند متعال می‌فرماید:
﴿وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ﴾[الأنعام: ١٦٤]
«و هيچ گناه‌کاری بارگناه ديگری را به دوش نمی‌گيرد»،
﴿كُلُّ ٱمۡرِيِٕۢ بِمَا كَسَبَ رَهِينٞ﴾[الطور:۲۱]
«و هرکس درگرو دستاوردِ (و اعمال) خویش است»،
﴿كُلُّ نَفۡسِۢ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ﴾[المدثر: ٣٨]
«هرکس در گرو اعمال خویش است»،
﴿فَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَيۡرٗا يَرَهُ ٧ وَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا يَرَهُ﴾[زلزال: ٧ و ٨]
«پس هرکس به اندازۀ ذرۀ کار نیک انجام داده باشد (پاداش) آن‌را می‌بیند. و هرکس به اندازۀ ذرۀ کار بد کرده باشد، (کیفر) آن‌را می‌بیند»،
﴿ٱلۡيَوۡمَ تُجۡزَىٰ كُلُّ نَفۡسِۢ بِمَا كَسَبَتۡۚ لَا ظُلۡمَ ٱلۡيَوۡمَ﴾[غافر: ١٧]
«امروز هرکس به (حسب) آنچه کرده است، پاداش داده می‌شود، امروز هیچ ستمی نیست».
باطل بودن ادعای طینت بسیار واضح است و برای شناخت فساد و نادرستیاش، تنها تصورش کافی است. این عقیده، یکی از ننگ و عارهای فضیحت‌بارِ مذهب اثناعشری است. با این همه، علمای شیعه حتی امروز هم از بیان این عقیده شرم نمی‌کنند و به صورت علنی از آن سخن می‌گویند؛ چنان‌که می‌بینیم اخبار و روایات متعددی در مورد این افترا در «بحارالأنوار» و «الأنوار النعمانیة» وجود دارد و محققان شیعه بر آن تعلیق می‌نویسند [۱۰۲۹]که این خود نشانۀ رضایت آنان از این باور جاهلانه است. حال که چنین وقیحانه بر گسترش این بدعت اصرار دارند، به آنان می‌گوییم: «چو شرمت نیست، رو آن کن که خواهی» [۱۰۳۰].
[۱۰۲۹] الأنوار النعمانیة: ۱/۲۸۷، تعلیق شماره ۱؛ بحار الأنوار: ۵/۲۳۳. [۱۰۳۰] حدیث صحیح نبوی: «إذا لم تستح فاصنع ما شئت».