عفو عمومی مخالفان
جان بایر ناس[٥٣] دین‌شناس مشهور، می‌نویسد: «در زمستان ٦٣٠م. – سال هشتم هجرت – محمد به نوبه‌ی خود، با ده هزار مرد [از] مسلمان عازم مکه شد. اهلِ مکه ابتدا مختصر مقاومتی نشان دادند. [ولی سرانجام همگی تسلیم شدند].
رسول ج با این حمله ثابت کرده که مقام بزرگ‌ترین قائد و پیشوایِ کشورِ عرب را حاصل کرده است. وی کمالِ بزرگواری را نسبت به همشهریانِ سابق خود ابراز فرموده و به استثنای چند تن از مشرکان عنود[٥٤]، دیگران را مشمولِ عفو عامِ خود قرار داد»[٥٥].
[٥٣]- John B.Nass.
[٥٤]- این افراد، ٨ مرد و ٤ زن و مجموعاً ١٢ نفر بودند که بنا به کرداری که مرتکب شده و موجبات آزار و اذیت پیامبر ج و یارانش را فراهم ساخته بودند. پیامبر ج فرمان کشتن‌شان را، هرجا که باشند ولو این‌که زیر پرده‌‌ی خانه‌ی کعبه، صادر کرد که از آن میان افراد ذیل: ١. عکرمه بن ابی جهل؛ ٢. صفوان بن امیه بن خلف؛ ٣. عبد الله بن سعد بن ابی سَرح؛ ٤. عبد الله بن زَبَعری سهمی ؛ ٥. وحشی بن حرب. قاتل حمزه س عموی پیامبر ج؛ ٦. هند دختر عتبه. زن ابوسفیان بن حرب؛ ٧. فُرتنا کنیز عبدالله بن خَطَل؛ اسلام آوردند و مورد عفو قرار گرفتند. و این افراد: ١. حُوَیرِث بن نُفَیذبن وهب بن عبد قصی؛ ٢. مِقیَس بن صُبَابه؛ ٣. عبدالله بن خَطَل؛ ٤. ساره کنیز عمرو بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف؛ ٥. قریبه کنیز عبدالله بن خَطَل؛ کشته شدند تا به سزای کارهای زشت خود برسند. جهت آگاهی بیشتر ر. ک. به: طبری، محمد بن جریر؛ تاریخ طبری؛ ترجمه‌ی: ابوالقاسم پاینده؛ ج٣. صص: ١١٨٧-١١٨٩. و ابن اثیر، عزالدین؛ تاریخ کامل؛ برگردان: دکتر سیدمحمد حسین روحانی؛ ج٣، صص ١١٠٣-١١٠٨. مؤلف
[٥٥]- تاریخ جامع ادیان؛ ٤٨٩.