حکایات صحابه یا حماسه سازان تاریخ

گریۀ آن حضرتجدر تمام شب

یک بار رسول اکرم جتمام شب تا صبح گریه کردند و در نماز این آیه را تلاوت می‌کردند:

﴿إِن تُعَذِّبۡهُمۡ فَإِنَّهُمۡ عِبَادُكَۖ وَإِن تَغۡفِرۡ لَهُمۡ فَإِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ ١١٨﴾[المائدة: ۱۱۸]. « اگر آنان را عذاب کنی، بندگان تو هستند؛ و اگر آن‌ها را ببخشی، به راستی که تو توانای حکیمی».

در بارۀ امام اعظم/نیز نقل شده که یک شب تا صبح این آیه را می‌خواندند و گریه می‌کردند: ﴿وَٱمۡتَٰزُواْ ٱلۡيَوۡمَ أَيُّهَا ٱلۡمُجۡرِمُونَ ٥٩﴾[یس: ۵۹]. «و (فرمان می‌رسد:) ای گنهکارارن! امروز (از نیکوکاران) جدا شوید».

مفهوم این آیه است که روز قیامت به مجرمان فرمان داده می‌شود که در دنیا شما همگی با یکدیگر بودید ولی امروز همۀ مجرمان از غیر مجرمان جدا شوند. با شنیدن این فرمان هرچقدر آدمی گریه کند کم است، زیرا معلوم نیست که در زمرۀ مجرمان قرار می‌گیریم و یا فرمانبران.