حضرت عبدالله بن عمرو بن العاصبو حفظ حدیث
حضرت عبدالله بن عمرو بن العاص ساز عابدان و زاهدان صحابه است که روزی یک بار قرآن را ختم میکرد. او تمام شبها را در عبادت میگذراند و روزها را روزه میگرفت. رسول اکرم جبه خاطر افراط در عبادت او را تنبیه کردند و فرمودند: «اینقدر عبادت موجب ناتوانی و تضعیف بدن میشود. چشمها در اثر بیداری سرخ و ملتهب میشوند، بدن و اهل و عیال نیز حق دارند». عبدالله بن عمرو بن عاصبمیگوید: عادتم بر این بود که روزی یک بار قرآن را ختم میکردم. رسول الله جفرمودند: در ماه یک ختم کافی است. عرض کردم: یا رسول الله! اجازه بفرما تا از قدرت و توان جوانی خودم بهره برده باشم. رسول اکرم جفرمودند: پس در مدت بیست روز یک ختم کافی است. عرض کردم: یا رسول الله! این خیلی کم است. خلاصه این که این گفتگو ادامه پیدا کرد تا این که رسول اکرم جموافقت کردند بر این که در مدت سه روز یک بار قرآن ختم شود.
حضرت عبدالله بن عمرو بن العاصبسخنهای رسول الله جرا همواره مینوشت تا فراموش نشوند. مجموعهای از احادیث رسول الله جنزد او به صورت مکتوب و مدون وجود داشت. او این مجموعه را به نام «صادقه» نامگذاری کرده بود. عبدالله سمیگوید: هرچه را که از رسول الله جمیشنیدم، مینوشتم تا فراموش نکرده باشم. مردم مرا از نوشتن منع میکردند و میگفتند، رسول اکرمجبه هرحال انسان هستند، گاهی در حال خشم و ناراحتی و گاهی در حال شوخی به کسی چیزی میگویند، لازم نیست هر سخن او نوشته شود. میگوید سپس من نوشتن را ترک کردم. روزی این داستان را برای رسول الله جنقل کردم. رسول الله جفرمودند: بنویس مانعی ندارد. سوگند به ذات یگانه خدا که روح من در قبضه قدرت او ست، از این دهان جز حق، چیزی دیگر بیرون نمیآید [۱۳۹].
حضرت عبدالله بن عمرو بن العاصببا وجود این زهد و عبادتی که در اثر آن ممتاز بود اما حضرت ابوهریره سمیگوید: کسی دیگر از میان صحابه بیش از من، حدیث روایت نکرده است. به جز عبدالله بن عمرو، ایشان احادیث را مینوشت و من سواد نوشتن نداشتم. آری، از این حدیث چنین برمیآید: که عبدالله بن عمرو از ابوهریره نیز بیشتر حدیث روایت کرده است. هرچند که در زمان ما روایتهای نقل شده از حضرت ابوهریره سنسبت به روایات عبدالله بن عمروببیشتر قابل دسترسی است که این امر نیز در جای خودش دلایل متعددی دارد، ولی در عین حال که عبدالله بن عمروبدر کثرت عبادت، شهرت پیدا کرده بود، روایات نقل شده از ایشان نیز کم نیست.
[۱۳۹] مسند احمد، ابن سعد.