مقدمه
بسم الله الرحمن الرحيم
سپاس و ستایش از آن معبودی است که واجبالوجود است. آفریدگاری که یگانگیاش را ذره ذره هستی به تماشا گذاشته است. معبودی که بخشنده فروغ خرد در وجود آدمی است. خداوندی که اختلاف زبانها و آداب تنها وسیلهای برای شکرگذاری از زیبایی و شگفتیهای هنر اوست. رزاقی که موحد و بیدین در سفره کرمش یکسانند. آفرینندهای که دانش مخلوقاتش، تنها یک داستان از کمال قدرت او محسوب میشود. بزرگی که بلبل خوشآواز، در یادآوری نعمتهای رنگارنگ او هزار دستانست. کریمی که تنها یک قطره از دریای موهبتش به مثابه باران کلان نیسان است. ستاری که نسیم لطفش گوهر بقاء هر دوستار است. پیدایی که خرد خردمندان، در بزرگی کمال او درمانده است. ناپیدایی که خیال و اندیشه، از شناخت عمق جلال وی ناتوان است. تنهایی که مطلوب و مقصود رهروان سرزمین هدایت و بیابان عشق است. بینیازی که عاشقان حقیقت و صورتپرستان را محبوب اوست. و درود و صلوات بیپایان بر شکوفه بوستان آفرینش و نور چشم اهل بیتش خاتم پیامبران محمد مصطفی جو آل و اصحاب پاکش باد. اما بعد، کتابی را که در دست دارید خلاصهای از تاریخ اسلام در ایران است که به بررسی تاریخ ایران بعد از اسلام تا تقریباً آخر دوران قاجاریه میپردازد. در این کتاب سعی شده است تا حقایق تاریخ ایران به گونهای که بوده است به تحریر آید، به خصوص آن قسمت از گذشته ایران که اهل سنت حکومت را بعهده داشته است. شرح دلاوریها و قهرمانیهای آنان و آشنایی با دانشمندان و بزرگان آن عهد بزرگ، بدون شک آن دوران افتخارآفرینترین دوران در طول تاریخ ایران بوده و خواهد ماند. دورانی که هزاران فقیه، ریاضیدان، طبیعیدان، منجم، مورخ، ادیب، شاعر و... را در خود پرورانید و علم را در مسیر خود قرار داد و هنوز هم کتابهای آن دوران از منابع مهم مطالعاتی در اکثر رشتههای علمی روز هستند.
در این کتاب خلاصهای از دوران بنیامیه را مورد مطالعه قرار میدهیم. سپس به بعضی وقایع تاریخ ایران در دوران اولیه عباسی میپردازیم، بدنبال آن حکومت طاهریان را مورد مطالعه قرار داده و درباره اولین حکومت ایران بعد از سقوط ساسانی بحث را ادامه میدهیم. در پایان هر حکومتی و شرح حال دانشمندان آن دوره را تا آنجا که مقدور خواهم آورد.
دوران اسلامی پیش از مغول از طرف چند دسته مورد هجوم واقع شده است. که یکی از طرف دشمنان اسلام مانند صباحیان، برمکیان و دیگر فرق مذهبی آن روزگار. دیگری از عدهای از روشنفکران که با پیروی از سیاست انگلیس دوران پیش از مغول را مورد هجوم قرار میدهند و مدعیاند که ایران در دوره صفویه بود که توانست خود را از زیر اشغال دیگران برهاند و هویت مستقل خود را پیدا کند. غافل از اینکه چشمپوشی از آن دوران شکوهمند در واقع چشمپوشی از هزاران دانشمند و محقق و فیلسوف و مدارس و نظامیهها و دارالحکمهها و کتابخانهها و آثار ارزشمند بیشماری است که قلم از وصف آنها ناتوان است. چسباندن برچسب ضد علمی هم که در آثار برخی از این به اصطلاح روشنفکران دیده میشود نهایت روشنفکری آنها را نشان میدهد. شخصی مانند امام محمد غزالی را ضد علم جلوه دادن اگر بیخردی محض نباشد، باید دیوانگی محض خواند. ای کاش کسانی که این چنین افکار ضد علمی دارند به کتاب آن دانشمند بزرگوار «احیاء العلوم» نیم نگاهی میکردند و کتاب علم را در آن مجموعه نفیس میخواندند آنگاه به قضاوت مینشستند. کتاب حاضر شبهات حول اهل سنت را به روشنی بیان خواهد کرد. لذا احتیاجی به بحث زیاد در این رابطه نیست. از بزرگان و اندیشمندان و صاحبان دانش میخواهم که بنده حقیر را از نصایح و تذکرات حکیمانهشان محروم نسازند. هم چنین از پژوهشگران عزیز میخواهم که اینجانب را در این راه تنها نگذارند و با بررسی تاریخ ایران گذشته واقعیت این سرزمین را به نسل فعلی و آتی این مرز و بوم بشناسند. تا بسان چراغی باشد که آینده روشنی را در پیش پای فرزندان ایران زمین قرار دهد.
فریدون اسلامنیا