دفاع از آل و اصحاب پیامبر

تعریف رافضه از نظر لغوی و اصطلاحی

رفض در زبان عرب به معنای ترک [۲۸]است، می‌گویند رَفَضْتُ الشَّیءَ یعنی آن را ترک کردم، و رافضه در اصطلاح یکی از فرق منتسب به شیعیان هستند که از ابوبکر، عمر و بقیه اصحاب پیامبر ججز اندکی از آن‌ها برائت می‌جویند و آن‌ها را تکفیر، لعن و دشنام می‌گویند.

امام احمد/می‌گوید: رافضیان کسانی هستند که از یاران پیامبر تبری جسته و از آن‌ها انتقاد کرده‌ و آن‌ها را لعن می‌کنند. [۲٩]

عبدالله بن احمد (رحمهما الله تعالی) گفته است: که از پدرم درباره رافضیان پرسیدم پاسخ داد آن‌هایی هستند که به ابوبکر و عمر سناسزا می‌گویند. [۳۰]

ابوالقاسم التیمی [مشهور به حافظ سنت] در تعریف آن‌ها گفته است: آن‌ها کسانی هستند که ابوبکرسو عمر سرا دشنام می‌دهند. [۳۱]

رافضیان تنها فرقه منسوب به اسلام هستند که شیخین را لعن می‌کنند و این از رسوایی بزرگ الهی بر آن‌هاست.

شیخ الاسلام ابن‌تیمیه/می‌گوید: تنها رافضیان [و نه بقیه فرق] ابوبکر و عمر را دشنام می‌دهند و نسبت به آن دو بغض و کینه می‌ورزند [۳۲].

دلایل این امر در کتب رافضیان آمده است: آنان دوستی و محبت شیخین را حد فاصله بین خودشان و دیگران می‌دانند که به آن‌ها ناصبی می‌گویند. درازی از محمد بن علی بن موسی روایت می‌کند که: به علی بن محمد÷درباره ناصبی نوشتم که آیا برای امتحانش چیزی بیشتر از مقدم قرار دادن جبت و طاغوت [۳۳]و اعتقاد به امامتشان لازم است؟ جواب آمد که اگر کسی بر این اعتقاد باشد او ناصبی است. [۳۴]

[۲۸] بنگر به: القاموس المحیط، از فیروز آبادی ۴/۳۳۲، و مقایس اللغه از ابن فارس ۲/۴۲۲ [۲٩] طبقات الحنابله: ابویعلی ۱/۳۳ [۳۰] خلال: السنه شماره ٧٧٧، و محقق می‌گوید که سندش صحیح است. [۳۱] الحجه فی بیان المحجه ۲/۴۳۵ [۳۲] مجموع الفتاوی ۴/۴۳۵ [۳۳] مقصودشان ابوبکر و عمرساست و در تفسیر عیاشی ۱/۲۴۶- که از مهمترین کتب تفسیرشان است در ذیل آیه‌ی ﴿أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ﴾این مطلب را ذکر نموده است. [۳۴] المحاسن النفسانیه، محمد آل عصفور درازی ص ۱۴۵