رافضیان در همه امور حتی در عبادت نیز تقیه را جایز می‌دانند.
صدوق به نقل از امام صادق آورده است که می‌گوید: هیچ کدام از شما که نماز فرضیه‌اش را در وقتش ادا کند و سپس در حالی که وضو دارد با آن‌ها ]مسلمانان[ به خاطر تقیه نماز بخواند خداوند بیست و پنج درجه] ثواب[ برایش می‌نویسد، پس به آن رغبت نشان دهید. [۱٩۸]
صدوق می‌گوید: پدرم در نامه‌ای برایم نوشت که: جز پشت سر دو انسان نماز مخوان، یکی آنکه به دین و پرهیزکاریش ایمان داری و دیگری آنکه از شمشیر و قدرت و بدگویی او درباره دین می‌ترسی بنابراین به خاطر تقیه و مدارا پشت سر او نماز بخوان. [۱٩٩]
از امام صادق روایت کرده‌اند که او در یوم الشک بر ابوالعباس سفاح وارد شد و در حالی که ابوالعباس سفاح در حال صرف ناهار بود ابوالعباس سفاح سؤال کرد که آیا امروز در نظر تو جزو ماه رمضان نیست. امام صادق گفت: روزه و افطارم همان روزه و افطار توست. ابوالعباس سفاح گفت: نزدیک بیا. پس نزدیک رفتم و با او غذا خوردم. در حالی که به خدا قسم می‌دانستم آن روز جزو ماه رمضان است. [۲۰۰]
تضاد این عمل با اصل دین اسلام بر همه مسلمانان روشن است که اساس اسلام بر وجوب اخلاص در اعمال برای خداوند و پیروی از پیامبر جاست و خداوند فقط اعمالی را می‌پذیرد که خالصانه برای او و براساس سنت پیامبرش جباشد.
از بیان آنچه گذشت دریافتیم که عقیده تقیه نزد شیعیان رافضی همان ریا و نفاق خالص با همه اشکال و صورت‌های متعدد آن است که اسلام از آن و اهل آن مبراست و آنچه رافضیان آن را به وجود آورده و به آن عمل با مسلمانان به نام تقیه رفتار می‌کنند، در حقیقت همان چیزی است که منافقان در دوران پیامبر جبر آن بودند، که خداوند آن‌ها را رسوا کرده است خداوند در بیان حالشان می‌فرماید: ﴿وَإِذَا لَقُواْ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا وَإِذَا خَلَوۡاْ إِلَىٰ شَيَٰطِينِهِمۡ قَالُوٓاْ إِنَّا مَعَكُمۡ إِنَّمَا نَحۡنُ مُسۡتَهۡزِءُونَ١٤﴾[البقرة: ۱۴].
«چنانچه مومنان را ملاقات کنند می‌گویند ما ایمان آورده ایم و هنگامی که با شیاطین خود خلوت می‌کنند می‌گویند ما با شما هستیم و در واقع فقط مؤمنان را مسخره می‌کنیم»؟.
همچنین می‌فرماید: ﴿إِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ يُخَٰدِعُونَ ٱللَّهَ وَهُوَ خَٰدِعُهُمۡ وَإِذَا قَامُوٓاْ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ قَامُواْ كُسَالَىٰ يُرَآءُونَ ٱلنَّاسَ وَلَا يَذۡكُرُونَ ٱللَّهَ إِلَّا قَلِيلٗا١٤٢﴾[النساء: ۱۴۲].
«بی‌تردید منافقان خدا را می‌فریبند و بلکه خداوند است که آن‌ها را می‌فریبد، و هنگامی که برای نماز بلند می‌شوند کسل هستند و در نظر مردم ریا کرده و خداوند را جز اندک یاد نمی‌کنند».
بنابراین بر مسلمانان واجب است که از مکر و فریب شیعیان رافضی پرهیز کرده و بیدار و هوشیار باشند و به موافقت و دوستی ظاهری آن‌ها دلخوش نباشند و از عقاید فاسد و پنهانی آنان که دینشان براساس آن بنا شده است غافل نباشند. مانند: عقیده تحریف قرآن، تکفیر صحابه، کینه دیرین آنان نسبت به امت اسلامی و علمایشان و بقیه عقاید فاسدی که در کتاب‌هایشان وجود دارد همچنین آن افرادی از اهل سنت که فریب دوستی و موافقت ظاهری آنان را خورده‌اند بدانند که از روزی که شیعه امامیه شناخته شده‌اند دینشان بر مبنای نفاق و فریب قرار دارد و این روش، نمودار عقیده دیرینه آن‌هاست که نه دهم (۱۰/٩) دینشان تقیه است اگر کسی آن را انجام ندهد دین ندارد، همچنان که کتاب‌هایشان به طور مفصل در این‌باره سخن گفته اند، آیا فریب‌خورندگان به خود می‌آیند و افراد مغرور بیدار می‌شوند؟!
[۱٩۸] من لایحضر الفقیه ۱/۲۶۶ [۱٩٩] من لایحضر الفقیه ۱/۲۶۵ [۲۰۰] الصراط المستقیم الی مستحق التقدیم، النباطی ۳/٧۳