بدون تردید ادعای تیجانی به چند دلیل کذب محض است:
یکی، اینکه حق با هیچ شخصی مشخص نمی‌شود جز پیامبر جچون اگر چنین می‌بود باید از علی سدر همه گفته‌هایش اطاعت می‌شد. در حالی که واضح است بعضی از صحابه با علی ساختلاف نظر داشتند و نص هم نظر آنان را تأیید کرده است، مانند حکم زن حامله‌ای که شوهرش فوت کرده باشد. عبارت «بار خدایا، یاری بگردان کسی که او را یاری کند»، برخلاف واقع است، گروههایی در روز صفین به همراه او جنگیدند و پیروز نشدند، و گروههایی به همراهی او نجنگیدند و شکست نخوردند، مانند سعد که عراق را فتح کرد و او کسی بود که با علی نجنگیده بود، و همچنین یاران معاویه و بنی‌امیه که علیه او جنگیدند و بسیاری از سرزمین کفار را فتح کردند و خداوند آن‌ها را یاری داد.
همچنین گفته او: «بار خدایا دوست بدار هر آن که علی را دوست می‌دارد و دشمن بدار هر آن که علی را دشمن می دارد.»، مخالف اصل اسلام است، چون قرآن روشن کرده است که مؤمنان با وجود جنگ و قتال و بغی علیه همدیگر، باز هم برادر هم هستند. [۸٩۶]
پس روشن می‌شود که آن جزیی که از حدیث ثابت است، در آن حجتی برای رافضیان نیست. و اما اضافه آن (بار خدایا، دوست بدار و ما بعد آن)، هیچ ارزشی ندارد، چون همان طور که شیخ الاسلام ابن‌تیمیه بطلان آن را هم از نظر روایت و هم از نظر درایت ثابت کرده ، باطل است.
[۸٩۶] مجموع الفتاوی ۴/۴۱٧