مصطلح حدیث

- عدالت

یعنی استقامت در دین و مروت (مردانگی). [۱۳۴]

و استقامت در دین؛ یعنی انجام واجبات، و دوری نمودن از آنچه که موجب فسق است مانند محرمات.

و استقامت در مروت؛ یعنی شخص [۱۳۵]آنچه را که مردم از آداب و اخلاق، پسندیده و می‌ستایند، انجام می‌دهد و آنچه را که ذم و نکوهش می‌کنند، ترک می‌کند.

و عدالت راوی با شایع شدن (عدالت آن‌ها) شناخته می‌شود، همانند ائمه‌‌ی سرشناس؛ امام مالک وأحمد وبخاری و امثال آن‌ها؛ (عده‌ای که ظنّ قوی به عدالت آنان حاصل شده است)، یا با تاکید بر عدالت راوی از سوی کسی که گفته‌‌ی او در این مورد اعتبار دارد؛ (خبر عده‌ای که گفتار آنان در این قضیه معتبر است).

[۱۳۴] مروءت؛ یعنی آدابی نفسانی که با مراعات آن انسان به محاسن اخلاقی و عادات و رفتار نیکو دست می‌یابد، جوانمردی و انسانیت و مردمی شدن. (لغت نامه‌‌ی دهخدا). [۱۳۵] البته مراد، شخص مسلمان، بالغ، عاقل و غیر فاسق است. و تمامی راویان از ابتدا تا انتهای سند باید دارای این عدالت باشند.