الف: تعریف:
کسی که به پیامبر جدر زمان حیاتشان ایمان آورده، ولی ایشان را ملاقات نکرده باشد.
مخضرمین طبقه‌‌ی مستقلی بین صحابه و تابعین هستند، و البته برخی گفته‌اند که آن‌ها جزو کبار تابعین می‌باشند. [۲۸۱]
و بعضی از علما حدود چهل شخص را به این طبقه منتسب کرده‌اند، از جمله:
أحنف بن قیس، أسود بن یزید، سعد بن إیاس، عبد الله بن عکیم، عمرو بن میمون، أبو مسلم خولانی، نجاشی پادشاه حبشه.
[۲۸۱] حافظ ابن صلاح شهرزوری می‌گوید: «مخضرمینِ تابعی کسانی هستند که هم جاهلیت قبل از اسلام را درک کرده‌اند و هم در زمان حیات پیامبر جزیسته و به او ایمان آورده‌اند ولی موفق به دیدار وی نگشته‌اند.. و آن‌ها را بالغ بر بیست نفر دانسته‌اند از جمله: (أبو عمرو الشیبانی، وسوید بن غفلة الکندی، وعمرو بن میمون الأودی، وعبد خیر بن یزید الخَیوَانِی، وأبو عثمان النهدی، وعبد الرحمن بن مل، وأبو الحَلَال العَتَکی ربیعة بن زرارة). «المقدمة» (۱۷۹). و حافظ عراقی/می‌گوید: «مخضرم متردد بین صحابه - بدلیل اینکه او زمان جاهلیت و اسلام را درک کرده - و بین تابعین - برای اینکه او پیامبر جرا روئیت نکرده- است، پس مخضرم متردد بین دو امر است». (التقیید والإیضاح، ص ۳۲۳).