٥- برخی از مؤمنان به وعده خود با خدا وفا کردند
از موسی و عیسی فرزندان طلحه از پدرشان روایت است که اصحاب رسول خدا به فردی بدوی و جاهل گفتند که از رسول خدا سوال کند منظور از «من قضی نحبه» (برخی پیمان خود را بسر برده‌اند (و شربت شهادت سرکشیده‌اند)- که در آیه:
﴿مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ رِجَالٞ صَدَقُواْ مَا عَٰهَدُواْ ٱللَّهَ عَلَيۡهِۖ فَمِنۡهُم مَّن قَضَىٰ نَحۡبَهُۥ وَمِنۡهُم مَّن يَنتَظِرُۖ وَمَا بَدَّلُواْ تَبۡدِيلٗا٢٣﴾ [الأحزاب: ٢٣].
«در ميان مؤمنان مردانی هستند كه با خدا راست بوده‌اند در پيمانی كه با او بستهاند. برخی پيمان خود را بسر برده‌اند (و شربت شهادت سركشيده‌اند) و برخی نيز در انتظارند (تا كی توفيق رفيق می‌گردد و جان را به جان آفرين تسليم خواهند كرد».
آنان هیچ گونه تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود ندده اند- آمده است چه کسانی میباشد، زیرا این صحابه به خاطر احترام و تعظیمیکه برای رسول خدا قائل بودند جرأت پرسیدن این سوال را از ایشان نداشتند. پس آن فرد بدوی در این مورد از رسول خدا سؤال کرد و رسول خدا از او روی برگرداند. سپس آن فرد از ایشان سوال کرد و رسول خدا جواب او را نداد. سپس من- یعنی طلحه- که لباسی سبز بر تن داشتم بر در مسجد رسیدم و چون رسول خدا مرا دید فرمود: کسی که در مورد «من قضی نحبه» سوال داشت کجاست؟ آن فرد بدوی گفت: ای رسول خدا من بودم. پیامبر فرمود: این از جمله کسانی است که پیمان خود را بسر برده‌اند (و شربت شهادت سرکشیده‌اند)[٦٦٣].
[٦٦٣]- ترمذی، شماره٣٧٤٢. سند آن حسن است.