(۳۷) آداب مسواك زدن

بعد از مسواک‌زدن، مسواك(سواک) خود را بشوید تا پاک شود. در حدیث عایشه لآمده است كه: «پیامبر صسواک زد و بعد آن را به من داد تا بشویم و من آن را شسته و سواک زدم، و بعد آن را شستم و به پیامبر صبرگرداندم» [۴۶۰].

در مورد جایزبودن مسواک‌زدن با انگشتان هنگام عدم وجود، میان عالمان اختلاف است ولی قول راجع این است كه سنت نیست.

از جمله ارشادات پیامبر صاین است كه پیامبر صهرگاه از خواب بیدار می‌شود. مسواک می‌زد.

سنت است كه هنگام هر نمازی دندانها را مسواک زد.

از عائشه لروایت شده است که گفت: عبدالرحمن بن ابی بکر صدیق بخدمت پیامبر خدا (در هنگام مرض وفات رسول الله ص) داخل شد و رسول خدا بر سینه من تکیه داشت و مسواک تازه‌ای در دست عبدالرحمن بود, چشم پیامبر صبطرف مسواک بود (طوریکه آنرا می‌خواست), مسواک را از عبدالرحمن گرفتم و آن را با دندان‌های خویش نرم و آماده ساختم و پس از آن به پیامبر دادم, با آن مسواک زد, هیچگاه ندیده بودم که رسول خدا از آنروز بهتر مسواک بزند, و چون از مسواک زدن فارغ شد دست خویش (و یا انگشت خویش) را بالا برده و فرمود: فی الرفیق الأعلی یعنی رفیق اعلی را انتخاب کردم و این جمله را سه بار تکرار نمود تا اینکه وفات کرد, و عائشه ل(به طور افتخار می‌گفت): پیامبر خدا در آغوش من وفات کردند.

[۴۶۰] به روایت ابوداود (۴۲) و آلبانی آن را حسن دانسته است.