(۵۸) احترام به نزديكان و خويشان
قطع صله‌رحم از جمله گناهان كبیره است. چون وعید خداوند در مورد آن ثابت شده است: ﴿فَهَلۡ عَسَيۡتُمۡ إِن تَوَلَّيۡتُمۡ أَن تُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَتُقَطِّعُوٓاْ أَرۡحَامَكُمۡ ٢٢ أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ لَعَنَهُمُ ٱللَّهُ فَأَصَمَّهُمۡ وَأَعۡمَىٰٓ أَبۡصَٰرَهُمۡ ٢٣﴾[محمد: ۲۲-۲۳]. «اگر (از این دستورات قرآن و رسول الله ص) روى گردان شوید، جز این انتظار مىرود كه در زمین فساد و قطع پیوند خویشاوندى كنید. آنها (گروه ستمگر و ظالم) كسانى هستند كه خداوند از رحمت خویش دورشان ساخته، گوشهایشان را كر و چشمهایشان را كور كرده است».
به خویشاوندان نیكی كند و با آنها به نیكی رفتاركند.
خویشاوندان فقیر را در ناراحتیهاى جسمى و مالى كمک كند و آنها را یاری دهد.
نیازهای آنها را برآورده كند و اگر وارث او نبودند مقداری از مالش را به آنها وصیت كند.
خویشاوندان حق صله‌رحم دارند، هر چند كه كافر باشند. به خاطر حدیثی كه می‌گویـد: «چون حق فامیلی بر من دارند(اقوام كافران رسول الله ص) حق خویشاوندی را رعایت می‌كنم» [۷۰۲].
صله خویشاوندان مادر مثل صله خویشاوندان پدر می‌باشد. (خویشاوندان پدر و مادر فرقی با هم ندارند).
به خاطر حق خویشتن، خویشاوندان را رها نكند [۷۰۳].
[۷۰۲] بخاری (۵۹۹۰). [۷۰۳] الآداب الشرعیة (۱/۲۵۶).