غیب‌دانی إمامان: و مقایسه بین نظریهء علمای «جامعة أزهر» و دین شیعه
شیعه بدین باور است که أئمّه غیب را می‌دانند طوری که کلینی در أصول کافی چنین ابراز می‌دارد:
«بَابُ: أَنَّ الْأَئِمَّةَ يَعْلَمُونَ عِلْمَ مَا كَانَ وَمَا يَكُونُ وَأَنَّهُ لَا يَخْفَى عَلَيْهِمُ الشَّيْءُ» [۲].
ترجمه: یقینا أئمّه از ازل تا أبد همه چیز را می‌دانند هیچ چیز بر آن‌ها مخفی نخواهد ماند.
عن جعفر الصادق: «إِنِّي لَأَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ، وَأَعْلَمُ مَا فِي الْجَنَّةِ، وَأَعْلَمُ مَا فِي النَّارِ، وَأَعْلَمُ مَا كَانَ وَمَا يَكُونُ» [۳].
ترجمه: جعفر صادق می‌گوید: «من تمامی آنچه در زمین و آسمان و در جنت و دوزخ است می‌دانم و به آنچه تاحال به وقوع پیوسته و به آن چه تا قیامت به وقوع خواهد پیوست علم دارم».
[۲] (الكافی۱/ ۲۶۱). [۳] (أصول الكافی۱/ ۲۶۱).