أئمه حتی در غیاب سنی‌ها تقیه می‌نمودند
زراره می‌گوید: مسئلهء را ابوجعفر پرسان نمودم پاسخ داد، مرد دیگری عین مسئله را دریافت نمود مخالف آنچه را که به من گفته برای آن شخص گفت: اتفاقا مرد سوم هم عین پرسش را مطرح کرد ولی پاسخ امام مخالف آن پاسخی بود که به من و مرد دومین داده بود، بعد ازین که دو مرد بیرون رفتند گفتم، ای فرزند رسول خدا! دوتن از پیروان و شیعیانت را اینطور جواب دادی !؟ گفت: ای زراره همین برای ما و شما بهتر خواهد بود، باری به ابو عبد الله جعفر گفتم: که شما با شیعیانتان همین طور رفتار می‌کنید در حالی که آن‌ها بخاطر شما جان هایشان را می‌دهند، حتی دو تن از آن‌ها یک جواب را دریافت نمی‌کنند، ابوعبد الله مانند پدرش امام باقرجواب داد [۱۳۰].
موسی بن اشیم می‌گوید: نزد ابوعبد الله بودم سه تن در بارهء یک آیه از امام پرسان نمودند امام سه جواب مختلف را ارایه کرد، من دانستم که امام تقیه می‌کند [۱۳۱].
عمر ریاح می‌گوید: از امام باقر راجع به مسئلهء دریافت نمودم پاسخ داد درسال دوم عین مسئله را پرسان کردم پاسخ امام برخلاف پاسخی بود که در سال قبلی برایم ارایه نموده بود، برایش گفتم که: این پاسخ تو مخالف آن جوابی است که در سال گذشته برایم دادی؟ برایم گفت: گاه گاه جواب ما طور تقیه ارایه می‌گردد [۱۳۲].
[۱۳۰] الكافی، ۱/ ۶۵ الحدائق الناضرة، ۱/ ۵. [۱۳۱] الكافی، ۱/۲۶۵ الحدائق الناضرة، ۱/۷ الاختصاص، ۳۳۰ بحار الأنوار، للمجلسی، ۲/۲۴۱، ۲۳/۱۸۵، ۴۷/ ۵۰. [۱۳۲] فرق الشیعة، از نوبختی، ۶۰، بحارالأنوار، از مجلسی، ۳۷/۳۳، ۶۹ /۱۷۸، رجال الكشی، ۱۵۴، تهذیب المقال فی تنقیح كتاب رجال النجاشی، از محمد على الأبطحی، ۳ / ۴۶۴.