صاحب روضات مؤلف «الوافی» را چنین ستایش می‌نماید
نام: محمد.
لقب: محسن.
دارای درک بالا، فهم عالی، و نبوغ در اصول و فروع، مسلَّط بر علم معقول و منقول، مصنَّف چیره دست، و دیگر صفاتی که بر این طائفه (شیعه) پوشیده نیست، کتب چهارگانه را با ترتیب شیوا و تنظیم زیبا گرد آورده است، به حل مشکلات احادیث پرداخته و به دقت اخبار متشابه را نگرسته است [۲۰۲].
همیش استعمار، خواهان گسترش مذهب تشیع در سرزمین‌های مسلمان نشین شده است، گردن خالی نمودن‌های شیعه از جهاد باعث گردیده است که استعمار به گسترش مذهب شیعه دلچسپی پیدا کند، هر لحظهء که نقاب از حقیقت تشیُّع بر داشته می‌شود هویت این مذهب بیشتر إفشا می‌گردد، شما قدم به قدم می‌بینید که در پشت صحنه چه رازهای نهفته است اینک مایکایک پرده‌ها را بر می‌داریم و داشته‌های پشت پرده را به نمایش می‌گذاریم، نقاب برداری‌های ما از چهرهء حقیقت، مبتنی برکتب معتبر خود مذهب است، مطالب فوق را از مصادر اصلی تشیع اخد نمودیم، و از أئمّهء تشیُّع که کتب از ستایش آن‌ها لبریز است و تصنیفات‌شان نقش محوری را در مذهب تشیع دارد و تنها توثیق نه توثیق‌ها شده‌اند، اگر نقل از چنین کتب صورت نگیرد پس از کجا برای معرِّفی مذهب تشیع نمونه‌ها بیاوریم؟ و اگر استناد از چنین مدارک نشود آیا مراجع دیگری هست که ارزش استناد را داشته باشد؟
کم نیستند انسان‌های جدلی از تشیع که به بهانهء ضعیف قرار دادن این روایات می‌کوشند چهرهء مخدوش خود را به الفاظ دروغ پاک نماید.
آیا همه روایات این باب ضعیف است؟ اگر چنین باشد پس کتاب مذکور چگونه یکی از کتب أصول مذهب تشیع قرار گرفته است؟ گاه گاهی مجادلین دیگری از خواب بیدار می‌شوند و پاسخ های غیر معقول را به این عنوان ارایه می‌نمایند: که ساختمان مذهب از کتب روایات اعمار نمی‌گردد بلکه اسکلت مذهب از کتب عقاید شکل می‌گیرد.
با این همه چانه زنی‌ها هنگامی که به کتب عقاید مراجعه می‌کنیم به عین مطالب در کتاب‌های عقاید هم سر می‌خوریم.
می‌رویم به کتب عقاید سر می‌زنیم تا دریابیم که آنجا هم آموزه‌های تشیع بدتر از آن است که تا حال نویشتیم:
[۲۰۲] روضات الجنات (ص - ۴۱۶).