۳- اسماعیلیها
این گروه به اسماعیل پسر جعفرصادق/باور دارند اسماعیلیها نیاکان فاطمیها [۱۶۲]و قرامطه [۱۶۳]اند اسماعلیه به تناسخ و حلول باور دارد، گروه ویژهء آنها از آدرس حلول به الوهیت امام عقیده دارند، گروه دیگری ایشان رجعت امام را در چوکات تناسخ معتقد اند.
[۱۶۲] فاطمیها از اولادهء «عبید» پدر عبید از سلالهء قدَّاح مجوسی بود، امام ابو شامه/میگوید: «آنها تظاهر نمودند که نسب شریفی دارند و خود را به فاطمهلنسبت دادند، شهرها را پیهم تصرف نمودند بندگان خداوند را کشتند، زدند و شکنجه کردند، دستهء بزرگی از علماء بدین باورند که فاطمیها شایستگی و أهلیت سلاله بودن فاطمهلرا ندارند و نه این انتساب آنها بجاست، صحیح این است که فاطمیها نوهء قدّاح ملحد و آتش پرست اند» (الروضتین فی أخبار الدولتین، ص: ۲۰۰- ۲۰۲). ابوشامه مقدسی رح. علامه ابن کثیر/میگوید: «فاطمیها جمع بزرگی مسلمانان را به قتل رسانیدند، تعداد کشته شدهگان آنقدر زیاد است که احصائیهء آنها را جز خداوند احدی نمیداند، و فرزندان و زنان مسلمانان را به اسارت گرفتند تعداد اسیر شدهگان بیش ازین است که شمار شود، دولت فاطمی بعد از دوصد و چند سال حکمراوئی بتاریخ (۵۶۷ هج) منقرض و نابود شد بعد از نابودی فاطمیها و سرگذشت شومشان بار دیگر خداوند دروازهء رحمت را گشود و شهرهای اشغال شده را به مسلمانان باز گردانید. [۱۶۳] قرامطه عبارت بودند از شورش سیاه و مدهش و مخوف که بسوی شخصی بنام «حمدان پسر اشعث» انتساب داده میشدند حمدان از خوزستان اهواز بود به کوفه آمد چونکه قامت و ساق کوتاه داشت به قرمط ملقب شد، قرامطیها خود را از حامیان آل بیت قلمداد میکردند و به محمد بن اسماعیل بن جعفر صادق نسبت میدادند ولی حقیقت این بود که آنها ملحد، إباحیه بودند، برای انقراض دولت اسلامی میتپیدند یکی از مرامهای والای ایشان نابودی ارزشهای اخلاقی، و برهم زدن رفتار نیک و نابودی اسلام بود، (الموسوعة المیسرة (۱/ ۳۸۱) دار الندوة.