مذهب شیعه از دیدگاه علمای بزرگ ازهر

اعتقادات امامیه

بر شیخین و سائر صحابه لعنت می‌فرستند اما از روی تقیه نزد اهل سنت از لعنت خود داری می‌نمایند، لعنت اصحاب پیامبر بزرگوار از اصول عقاید امامیه است.

آن چه از برخی عبارات «بکتاشیه» ضمنا ستایش ابوبکرس دانسته می‌شود نیرنگی بیش نیست آن‌ها این کار را از آدرس تقیه انجام می‌دهند [۱۷۶].

از برخی سخنان آن‌ها بر می‌آید که گویا به سخنان اهل سنت تمسک نموده و ارج قائلند، نباید اشتباه کرد! که امامی‌ها چون دیگر شیعه‌ها خود را اهل سنت و جماعت و فرقهء ناجیه می‌دانند هرجای که از اهل سنت نام می‌برند هدفشان خود آن‌ها است نه اهل تسنن.

گرایش تشیُّعی جز شیعیان همه گروه‌ها را باطل و گمراه می‌داند، در حدیث افتراق فقط خودشان را مصداق «أهل السنة والجماعة» می‌پندارند.

القصه: اهل سنت بیزار از شیعیت و بیزار از تمامی بدعات و نظریات و زیاده روی آن‌ها است.

[۱۷۶] همین پنهان کاری‌ها و مدح دروغین آن‌ها بود که برخی علمای برجسته را در دام نیرنگ «تقریب» بین شیعه وسنّی انداخت.