تحریم متعه

باید از یاد نبریم که متعه یک عقد نا مشروع، حرام و زنا است، هر شخصی که عقد متعه نماید از دیدگاه شریعت باید سنگسار شود، متأسفانه این عمل نا مشروع و زنا در جامعهء تشیّع شیوع گسترده دارد، این عمل نا مشروع که در فرهنگ منحوس تشیع با آن برتری‌ها و مزیت ویژه از جایگاه خاص برخودار است، پس شما تصور کنید که چند درصد شیعیان حرام زاده ولد الزنا و از نطفهء حرام پیدا شده‌اند؟ و این تفکر پلید میزان زنا را در جوامع شیعه تا چه حد بلند می‌برد؟ در ذیل دلائل قانع کنندهء را تذکر می‌دهیم که حرمت متعه را به اثبات می‌رساند.

عن إياس بن سلمهسعن أبيه قال: رخَّص رسول الله جعام أوطاس في المتعة ثلاثا ثم نهى عنها [۱۰۹].

متعه در غزوه اوطاس تا سه روز اجازه یافت بعدا (طور همیش) از طرف پیامبر ممنوع اعلام گردید.

عن الربيع بن سبرة الجهني، عن أبيه قال: أذن رسول الله جبالمتعة، فانطلقت أنا ورجل إلى امرأة من بني عامر، فعرضنا عليها أنفسنا فقالت: ما تعطيني فقلت: ردائي وقال صاحبي ردائي، وكان رداء صاحبي أجود من ردائي وكنت أشب منه فإذا نظرت إلى رداء صاحبي أعجبها وإذا نظرت إلي أعجبتها ثم قالت: أنت ورداؤك يكفيني فمكثت معها ثلاثا، ثم إن رسول الله جقال: «من كان عنده من هذه النساء اللاتي يتمتع فليخل سبيلها» [۱۱۰].

سبرهء جهنیس می‌گوید: پیامبر متعه را اجازه داد من با یک مرد به هدف متعه نزد زنی از قبیلهء بنی عامر رفتیم بعد از اظهار مطلب زن گفت در عوض برایم چه می‌دهید؟ هردو گفتیم: چادرهای خود را، چادر آن مرد جدیدتر بود و چادر من کهنه‌تر ولی خودم جوان بودم، چادر رفیقم توجه زن را بخود جلب کرد ولی جوانی من او را شگفته ساخت، پاسخ داد که تو و چادرت را می‌گزینم، تا سه روز نزد وی ماندم متعاقبا رسول کریم÷ اعلام نمود که هر کس نزد خود زنی را به عنوان متعه نگاه داشته است از وی جدا شود.

حدثنا محمد بن خلف العسقلاني، حدثنا الفريابي عن أبان بن أبي حازم عن أبي بكربن حفص عن ابن عمربقال: لما وُلي عمربن الخطاب، خطب الناس فقال: إن رسول اللهجأذن لنا في المتعة ثلاثاً ثم حرمها، والله لا أعلم أحدا يتمتع وهو مُحصن إلا رجمتُه بالحجارة إلا أن يأتين بأربعة يشهدون أن رسول الله أحلها بعد إذ حرمها [۱۱۱].

عمرس بیانهء ایراد نمود در ضمن فرمود: پیامبرص برای محدود زمانی فقط سه روز متعه را جائز قرار داد، همواره حرمت‌اش را تأبیدا اعلام نمود، اگر مطلع شوم که مرد محصن (عروسی شده) متعه نموده است سنگارش می‌کنم مگر چهارگواه بیاورد که پیامبر بعد ازحرام قرار دادن متعه را جواز داده باشد.

عمر سخنرانی‌اش را بحیث خلیفهء مسلمانان در محضر تجمع بزرگی از اصحاب پیامبر اسلام ایراد نمود، اگر آنجا کسی روایتی را از پیامبر بیاد می‌داشت حتما حضور خلیفه عرضه می‌نمود و عمر را متوجه اشتباهش می‌ساخت ولی اینطور نشد، این چنین استدلال را اهل علم اجماع صحابه می‌نامند و اجماع اصحاب پیامبر دلیل مستحکمی است، استدلال آنچنانی را فقط برای سرکوب ساختن خصم لجوج آوردیم ورنه در موجودیت نص نیازی به اجماع نیست.

حدثني الربيع بن سبرة الجهني، أن أباه حدثه أنه كان مع رسول الله جفقال: «يا أيها الناس، إني قد كنت أذنت لكم في الاستمتاع من النساء، وإن الله قد حرم ذلك إلى يوم القيامة فمن كان عنده منهن شيء فليخل سبيله ولا تأخذوا مما آتيتموهن شيئاً».

پیامبر فرمود: من متعه را اجازه داده بودم ولی تاروز قیامت خداوند آن را حرام گردانید اگر زنی را بدین عنوان باخود دارید بدون اینکه از وی چیزی را برگردانید زن را رها کیند.

عروة بن الزبير، أن عبدالله ابن الزبير قام بمكة فقال: إن ناسا أعمى الله قلوبهم كما أعمى أبصارهم، يفتون بالمتعة يعرض برجل فناداه فقال: إنك لجلف جاف، فلعمري لقد كانت المتعة تفعل على عهد إمام المتقين (يريد رسول الله ج) فقال له ابن الزبير: فجرب بنفسك، فوالله لئن فعلتها لأرجمنك بأحجارك قال ابن شهاب: فأخبرني خالد بن المهاجر بن سيف الله أنه بينا هو جالس عند رجل جاءه رجل فاستفتاه في المتعة، فأمره بها فقال له ابن أبي عمرة الأنصاري: مهلا قال ما هي؟ والله لقد فعلت في عهد إمام المتقين، قال ابن أبي عمرة: إنها كانت رخصة في أول الإسلام لمن اضطر إليها كالميتة والدم ولحم الخنزيرثم أحكم الله الدين ونهى عنها [۱۱۲].

عن عليسقال: «نهى رسول الله جعن متعة النساء زمن خيبر وعن لحوم الحمر الأهلية» [۱۱۳].

عبد الله بن زبیربدر مکه معظمه ضمن ایراد بیانه فرمود: «هستند کسانی که دلهایشان بمثابهء چشمانشان کور است راجع به جواز متعه فتوای می‌دهند، ابن زبیرس به ابن عباسب کنایه می‌زد، ابن عباس از جایش بلند شد و فریاد زد که تو مرد خشن، تندخو، سخت‌گیر و بد زبان هستی، بدون شک متعه در زمان امام متقین پیامبر÷ جائز بود، ابن زبیر برایش گفت: پس متعه را درخود تجربه کن سوگند به پروردگار جهانیان که با سنگهای خودت سنگسارت می‌کنم» ابن شهاب می‌گوید: در موجودیت ابوعمره انصاریس شخصی از کسی راجع به متعه پرسان نمود، سائل جواب مثبت دریافت نمود، ابوعمرهس فرمود: ساکت باش این چه فتوایست؟ متعه در ابتدای اسلام بهنگام نیاز شدید چون گوشت خوگ و خون و خود مرده برای مدت کوتاه جایز قرار داده شد آن هم رخصت بیش نبود بعد از استحکام دین همواره خداوند از متعه نهی کرد، و از علیس روایت است که حرمت متعه و حرمت خر اهلی در غزوهء خیبر اعلام شد.

[۱۰۹] مسلم- فی كتاب النكاح، باب بیان أن المتعة أبیح ثم نسخ ثم أبیح ثم نسخ، واستقر تحریمه ۲/ ۱۰۲۲ (۱۴۰۵). [۱۱۰] النسائی، كتاب النكاح باب تحریم المتعة ۶/ ۲۶ (۳۳۶۸) وقال الشیخ الألبانی: صحیح. [۱۱۱] رواه ابن ماجه - سنن الحافظ أبی عبدالله محمد بن یزید القزوینی ابن ماجه المتوفى سنة ۲۷۳هـ ، تحقیق وتعلیق از محمد فؤاد عبدالباقی، المكتبة العلمیة - بیروت - لبنان فی كتاب النكاح باب النهی عن نكاح المتعة ۱/ ۶۳۱ (۱۹۶۳). [۱۱۲] مسلم كتاب النكاح با نكاح المتعة. [۱۱۳] رواه الترمذی وقال: حدیث حسن صحیح - كتاب الأطعمة باب لحوم الحمر الأهلیة ۴/ ۲۵۴ (۱۷۹۴)- والنسائی.