شناخت متعه در حدیث
قال عبد الله: «كنا نغزو مع رسول الله ج، وليس لنا شيء، فقلنا: ألا نستخصي؟ فنهانا عن ذلك، ثم رخص لنا أن ننكح المرأة بالثوب في رواية مسلم إلى أجل» [۹۵].
عبد الله بن عمربمی‌گوید: در یکی از سفرهای جهادی با پیامبر بودیم راجع به خصی کردن از رسول کریم اجازه خواستیم پیغمبرص منع کرد ولی نکاح موقت را در عوض لباس اجازه داد.
حدیث برایمان متعه را درست تعریف می‌نماید، که همان نکاح مؤقّت با پرداخت عوض می‌باشد بعدا این نوع نکاح ممنوع و حرام اعلام شد.
حازمی می‌گوید: ما اطلاعی در دست نداریم که پیامبر متعه را در خانه‌ها حلال قرار داده باشد، فقط در سفرهای جهادی این مأمول صورت می‌گرفت.
تعریف متعه نزد تشیع عبارت است از نکاح موقت که در ذیل بیان می‌گردد:
صیغه یعنی پیوند با زنی با مهر معلوم تا مدت معلوم [۹۶].
[۹۵] بخاری كتاب النكاح باب ما یكره من التبتل والخصاء- مسلم كتاب النكاح- باب نكاح المتعة. [۹۶] لولا نهی عمر ص ۸۶ .