مذهب شیعه از دیدگاه علمای بزرگ ازهر

وحدت امت در جدای سازی شیعه از سنی

وحدت امت نیاز شدید به جدا سازی تشیع از اهل سنت دارد سلف این نکته را بخوبی درک کرده بودند که علمای سلف به این سادگی‌ها تقلید تشیُّع را حرام نگفته اند، سلف می‌دانست که شیعه با کاروان ما هم سفر نیست، چرا نه؟ مذهب تشیُّع در تناقض با تمامی اهداف و برنامه‌های اهل سنت قرار دارد، درست نخواهد بود که اندکترین تمایل به آن‌ها نشان دهیم، یا دعوتگران اخوت بین شیعه و سنی باشیم، و یا لجاجت در یکجا سازی آن‌ها با اهل سنت را داشته باشیم.

ما نهضت خود را با شخصیت‌های تاریخی و باعزم خود تقویت می‌بخشیم، مانند ابوبکر و عمر: دو شخصیتی که به ایشان باید بالید و شخصیت‌های دیگری چون عثمان، علی، معاویه و.... (حتى غربی‌ها با آن همه کینه توزی‌های که دارند عدالت عمرس را الگو می‌دانند: مترجم) برخی مؤرخین غربی می‌گویند: اگرحکومت‌های شاهی با معیارهای عمری استوار می‌بود ما هیچ نوع مخالفت به آن‌ها نداشتیم و نه نیاز به حکومت‌های دیموکراسی می‌بود.

ولی شیعه خلفای سه گانه: این مردان منحصر بفرد را ستمگر و غاصب و مرتد می‌خوانند، آیا چسان یاران با وفا و اشخاص با خدا را سراغ داریم؟ مردانیکه به آن‌ها افتخار باید کرد چرا نه؟ اسلام را بردوش خود برداشتند و این پیغام خدا را جهانی ساختند، با رحلت‌های جهادی و با زورِ بازوی خود کشورها را پیهم فتح نمودند، و شگفت اینکه از نظر تعداد و از لحاظ تجهیزاتِ جنگی ناتوان‌ترین لشکر را می‌نمودند ولی دو امپراطوری متمدن و پرآوازهء روم و فارس را از پا درآوردند.

با تأسف مذهب شیعه این افتخارات تاریخی ما را تکفیر می‌کنند و فاسق می‌دانند، نویسندگان و علمای تشیُّع در هر عصر و زمان بازار تکفیرِ أصحاب پیامبر را گرم نگاه داشته اند، جز چند تنِ محدود و انگشت شمار، سائرین از تکفیر نجات نیافتند.

نویسنده:

محترم شیخ محمد عرفه رحمت الله

عضوی کبار علماء در مصر

استاذ کلیه شرعیات در «جامعة الأزهر شریف» و مدیر وعظ در مصر