مذهب شیعه از دیدگاه علمای بزرگ ازهر

ابن عباس اضطرار و ناچاری را مجوّز متعه می‌دانست

عن سعيد بن جبير/ قال: قلت لابن عباس: هلْ تدري ما صَنعتَ وبما أفتيت؟ وقد سارت بفتياك الركبان، وقالت فيه الشعرآء؟.......... فقال ابن عباسب: إنا لله وإنا اليه راجعون، والله ما بهذا أفتيت، ولا هذا أردت، ولا أحللتُ إلأ مثل ما احلَّ اللهُ سبحانهُ وتعالى من الميتتةِ والدَّم ولحم الخنزير، وما يحلُّ للمضطَّر، وما هي إلأ كالميتتةِ والدَّمِ ولحمِ الخنزير [۱۱۶].

سعید بن جبیر/ می‌گوید: برای ابن عباس عرض کردم که آیا می‌دانی که چه کردی؟ و چگونه فتوا دادی؟ کاروان‌ها فتوای ترا به کناره‌های جهان بردند و شعرا راجع به این فتوا شعرها سرودند، ابن عباسب گفت: إنا لله وإنا إلیه راجعون، من نه چنین فتوای داده‌ام و نه هدف من چنین چیزی بود، جواز متعه بمثابهء حلال بودن، گوشت خوگ، خودمرده و خون در حال اضطرار است.

[۱۱۶] سنن البهقی الكبرى، أحمد بن الحسین، أبو بكر البیهقی، مكتبة دار الباز - مكة المكرمة ۱۴۱۴هـ .