مذهب شیعه از دیدگاه علمای بزرگ ازهر

ایمان به امامت علی و اولادش بمثابهء ایمان به الله و روز آخرت است

عن أبي حمرة قال: قال لي ابوجعفر: «إنما يعبد الله من يعرف الله فأما من لا يعرف الله فإنما يعبده هکذا ضلالا. قلت جعلت فداک فما معرفة الله؟ قال: تصديق الله جل جلاله وتصديق رسول وموالاة علي والائتمام به وبأئمة الهدی «†» والبراءة إلی الله من عدوهم، هکذا يُعرَف الله، ومن لا يعرف الإمام منا أهل البيت فإنَّما يعرف ويعبد غير الله» [۱۹۴].

ترجمه: ابوحمزه می‌گوید: که ابوجعفر برایم گفت: خداوند را کسی عبادت می‌کند که الله را بشناسد ولی کسیکه خداوند را نمی‌شناسد عبادتش گمراهی بیش نیست، پرسیـدم که فدای تو شوم معـرفت الله چگونه است؟

ابو جعفر پاسخ داد، تصدیق نمودن الله و رسول او دوستی با علی، اقتداء به أئمَّه هدی، بیزاری از دشمنان آنها، هرکس که یکتن از امامان اهلبیت ما را نشناسد او غیر الله را شناخته، و غیر الله را عبادت نموده است. ابو عبدالله می‌گوید: «من ادعی الإمامة وليس من أهلها فهو کافر»هرکس دعوای امامت نماید و از اهل آن نباشد کافر است.

عن أبي جعفر÷ يقول: «کل من دان الله بعبادة يجهد فيها نفسه ولا إمام له من الله فسعيه غير مقبول وقال الله تعالی تبارک وتعالی: لأعذبنّ کل رعية في الإسلام دانت بولاية».

ترجمه: ابو جعفر می‌گوید: فروتنی در عبادت برای کسیکه امام ندارد جز این که خود را خسته ساخته است کاری را انجام نداده است و کوشش و عبادت وی نزد خداوند منظور نمی‌باشد.

خداوند می‌گوید: «رعایایی که از امام ستمگر اطاعت کردند (هر امامی که بگمان شیعه از طرف خدواند مقررنشده باشد ستمگر است) مورد عذاب من قرار خواهند گرفت.

شیعه در مورد تمامی مسلمانان بخاطری که به امامت اهلبیت باور ندارند، نگرش بد بینانه دارند طوری که کلینی درین راستا خرافه‌هایش را حدیث عنوان نموده چنین یادآور می‌شود.

[۱۹۴] اصول الکافی.