مذهب شیعه از دیدگاه علمای بزرگ ازهر

انگیزهء شهرت صحیح بخاری نزد شیعه

صاحب روضات ادامه می‌دهد: برخی علمای ما (شیعه) بدین باور اند که انگیزهء شهرت کتاب بخاری در میان اهل سنت بخاطر ابراز دشمنی‌اش با اهلبیت است حدیث «غدیرخم» را روایت نکرده است، و حدیث طائر را کتمان نموده و از آیت تطهیر إبا ورزیده است، در حالی که مفسرین اجماع نموده‌اند که آیت تطهیر دربارهء اهلبیت نازل شده است این سبب ورود را جز عکرمهء خارجی و کلبی کذَّاب و سوم‌شان بخاری احدی انکار نکرده است [۲۰۶].

ما نظریات تشیّع را از کتب عقاید و کتب أئمَّهء اسلام که با تشیع مناظره‌ها نموده‌اند مانند امام غزالی، شیخ الإسلام ابن تیمه، و علامه دهلوی و.... و از کتب: فِرَق، مِلَل و نِحَل أخذ نکردیم، تا نگویند که استفاده از سخنان دیگران علیه شیعه احتجاج معقول نیست، و نگویند که آن‌ها خصم و طرف اند و متخاصم مذهب خصم اش را بغرض تشنیع و تقبیح تحریف می‌کند، بلکه نظریات آن‌ها را از امامانی نقل نمودیم که مذهب تشیع را اساس گذاری کردند و از کتاب‌های نقل کردیم که اصول مذهب پنداشته می‌شوند، خواستم برای وضاحت بیشتر راجع به امامان مذهب به کتب تراجم و جرح و تعدیل آن‌ها رجوع کنم، بعد از بازرسی آن مراجع، دریافتم که تلاش‌های من هدر نرفته و آنجا توصیف‌ها و توثیق‌های را در بارهء مؤسِّسِّین مذهب دریافتم که از تصور بالاتر بود و آن‌ها را پیشوایان مذهب و مراجع تقلید می‌دانند حتى بدین باورند که اصول کافی نظیر ندارد و چون «الکافی» در اسلام کتابی تألیف نشده است.

جالب اینکه: مطالبی را که اهل سنت بغرض رد از کتب شیعه نقل نموده‌اند بدون هیچ نوع کمی و کاستی در متون کتب معتبرهء آن‌ها موجود است.

اندیشه‌های مذهبی تشیع را از منابع خودشان نقل نمودیم و در باب نقل هیچ نقصی وجود ندارد، اندکترین افزون گوئی نکردیم، حتى در جریان گفتگو با کمال امانت داری ادب را رعایت نمودیم، و هرگز حرفی را بزبان نیاوردیم که سبب آزار و رنجش آن‌ها گردد و حتى از اسلوب‌های تکفیر و سلب ایمان هم استفاده نکردیم، بلکه تأکید نمودیم که گرایش‌های تشیُّعی موجب شگاف در صفوف مسلمانان است.

ولی نباید از یاد ببریم که علمای اهل سنت از تقلید تشیع و تشیع‌گرائی منع نموده‌اند و پیروی از آن‌ها را حرام قرار داده‌اند، بدون شک درین جهت گیری‌های خود صد در صد برحق اند.

ما بغرض وحدت امت و واحد سازی صفوف مسلمانان جدی هستیم دراین راستا پیشوایان و علمای نامور را با خود داریم، به همین منظور سلف: سدها و موانع غیر قابل تخریب را میان اهل سنت و تشیع اعمار نموده‌اند و موجودیت نکته‌های بارز خلافی بین شیعه و سنی را میزان جدائی این دو گروه از هم دیگر دانسته اند، و تناقضات نا قابل جبران که اهل سنت را از شیعه جدا می‌سازد.

[۲۰۶. -[ ]«روضات الجنات فی أحوال العلماء والسادات» (ص - ۴۳۳).