ازدواج و خوشبختی زناشویی در سایه اسلام

۱- ازدواج پیامبر ج با حضرت خدیجه

حضرت خدیجه دختر «خویلد»ل زنی تاجر و دارای شرافت و ثروت بود. چون مال و ثروت زیادی داشت بنابراین، مردانی را به کار می‌‌‌گماشت تا به کار تجارت برای وی بپردازند و علاوه بر آن به آنان پول نیز قرض می‌‌‌داد. قبیله‌‌‌ی قریش هم قوم تاجری بودند، وقتی که از راستگویی و امانت‌‌‌داری و اخلاق سخاوتمندانه و عقل و فکر بالا و والای رسول الله ج چیزهایی به گوش او رسید، با ثروت و دارایی خودش پیامبر ج را در سفری به شام به عنوان تجارت برگزید و از مال و دارایی خویش به قدری به پیامبر داد که به هیچ کدام از تاجران دیگر نداده بود و غلامی به اسم میسره هم همراه پیامبرج فرستاد. پیامبر از او قبول کرد و با مال خدیجه تصمیم به تجارت گرفت، در حالی که میسره هم تا رسیدن به شام همراه ایشان بود و در این سفر، موفقیت بسیار نصیب پیامبر ج شد و با سود فراوان نزد خدیجه برگشتند و هر آنچه را از امانت و شرافت ممکن بود، نسبت به حضرت خدیجهل ادا کردند.

میسره نیز در وجود پیامبر چنان خصوصیات عظیم و والایی یافت که او را به تعجب واداشت و قلبش را نسبت به پیامبر ج پر از بزرگداشت و احترام کرد و «این تأثر میسره» از راستگویی در معامله و امانتداری در أدای حقوق و آداب تجارت از جمله در خرید و فروش و گرفتن و بخشیدن بود.

میسره هر آنچه را که از پیامبر ج دیده بود، به خدیجه بیان کرد و این مسایل خدیجه را هم به تعجب واداشت. پس «نفیسه دختر منیه» را نزد پیامبر ج فرستاد تا از این امر آگاهی یابد که آیا پیامبر متمایل به ازدواج با خدیجه است یا خیر.

پس از اینکه نفیسه این پیشنهاد را به پیامبر داد، ایشان موضوع را با عمویشان در میان گذاشتند. آن‌‌‌ها هم موافقت کردند و خدیجه را از عمویش عمرو بن اسد برای پیامبر ج خواستگاری کردند که مهریه‌‌‌ی او بیست شتر جوان ماده بود و خدیجه اولین زن رسول الله بود و تا زمان فوت ایشان از کس دیگری خواستگاری نکردند.

در این زمان سن پیامبر ۲۵ سال قمری بود، در حالی که حضرت خدیجه سنی بالغ بر ۴۰ سال داشت، اما علاوه بر اختلاف سن و تفاوت در دارایی و ثروت، این ازدواج مبارک، پربرکت و پاک بود.

خدیجه مسلمان شد و اولین زنی بود که به پیامبر ج ایمان آورد. تمام فرزندان پیامبر از حضرت خدیجه است؛ مگر ابراهیم که مادر او ماریه‌‌‌ی قبطیهل است.

پیامبر زیباترین دوران زندگی را با حضرت خدیجه سپری کردند. او بهترین یاور و همراه پیامبر بود. با خوشحالی پیامبر خوشحال می‌‌‌شد و ایشان را در آزمایش‌‌‌ها و سختی‌‌‌ها ترغیب و تشویق می‌‌‌کرد و با ثروت و مالش از او حمایت می‌‌‌کرد و او در حقیقت بهترین زنان بود.

به این دلیل پیامبر ج فضل و برتری او را فراموش نکرد و در بسیاری از اوقات از او و خوبی‌‌‌های او سخن به میان می‌‌‌آورد. مسروق از حضرت عایشه روایت می‌‌‌کند که پیامبر اگر از خدیجه نام می‌‌‌برد، او را به خوبی و به بهترین وجه یاد می‌‌‌کرد. روزی پس از مدح و ثنای وی توسط پیامبر، من به خدیجه حسودی بردم و گفتم چرا همیشه از او یاد می‌‌‌کنی در حالی که خدایﻷ بهتر از او را به تو داده است؟ پیامبر ج فرمود: «ما أبدلني اللَّهُ خيرًا منها قد آمنَتْ بي إذ كفرَ بيَ النَّاسُ وصدَّقتني إذ كذَّبَنيَ النَّاسُ وواسَتْني بمالِها إذ حرمَنيَ النَّاسُ ورزقنيَ اللَّهُ عزَّ وجلَّ ولدَها إذ حرَمني أولادَ النِّساءِ». [۲۵۴]

«خدایﻷ بهتر از خدیجه را به من نداده است، او به من ایمان آورد زمانی که مردم به من کفر می‌‌‌ورزیدند و مرا تصدیق و باور کرد، زمانی که مردم مرا تکذیب می‌‌‌کردند و با ثروتش مرا همراهی کرد زمانی که مردم مرا تحریم کرده بودند. خدای تعالی از او به من فرزندانی عطا فرمود زمانی که از فرزندان زنان دیگر مرا محروم کرده بود».

و نیز عایشه می‌‌‌گوید: بر هیچ کدام از زنان دیگر پیامبر غبطه نخوردم به این صورت که بر خدیجه غبطه خوردم، در حالی که او را ندیده بودم، ولی پیامبر از او بسیار یاد می‌‌‌کرد.

یاد کردن خدیجه به گونه‌‌‌ای بود که گاهی که گوسفندی ذبح می‌‌‌فرمود، پس آن را عضو عضو می‌‌‌کرد و آن را برای خدیجه به عنوان صدقه می‌‌‌فرستاد. گاهی به ایشان می‌‌‌گفتم: انگار در دنیا زنی به غیر از خدیجه نبوده است! ایشان می‌‌‌فرمود: او این طور بود و من از او فرزندی دارم. [۲۵۵]

حضرت خدیجه همسری پاک و مخلص برای رسول الله بود و خدایﻷ در پاداش او برایش سلام فرستاده است.

از ابوهریرهس روایت است که جبرییل نزد پیامبر ج آمد و گفت: خدیجه نزد تو می‌‌‌آید. همراه او ظرفی است که در آن روغن یا طعام یا آب است؛ پس اگر نزد تو آمد از طرف خدایﻷ و از طرف من «جبرییل» بر او سلام برسان و او را در خانه‌‌‌ای در بهشت مژده بده که از لؤلؤ نازک درست شده و مرمت شده است «ولی تو خالی است» و در آن صداهای ناهماهنگ و بلند و سختی و مشقت وجود ندارد. پیامبر ج در فضیلت خدیجه فرمود: «أَفْضَلُ نِسَاءِ أَهْلِ الْجَنَّةِ، خَدِيجَةُ بِنْتُ خُوَيْلِدٍ، وَفَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَمَرْيَمُ بِنْتُ عِمْرَانَ، وَآسِيَةُ بِنْتُ مُزَاحِمٍ امْرَأَةُ فِرْعَوْنَ». [۲۵۶]

و نیز فرمود: «همچنان‌‌‌که حضرت مریم بر تمام زنان عالم برتری و مقام داده شد، خدیجه نیز بر تمام زنان امتم برتری و مقام داده شده است». [۲۵۷]

حضرت خدیجه در سال پنجم بعثت در سن ۶۵ سالگی وفات نمود و در حجون دفن شد، در حالی که پیامبر ج در مقبره‌‌‌ی او شخصاً داخل شد.

[۲۵۴] به روایت احمد (۱۱۸ – ۶/۱۱۷). [مؤلف] آلبانی در السلسلة الضعیفة (۶۲۲۴) می‌‌‌گوید: ضعیف است. [مصحح] [۲۵۵] به روایت بخاری (۷/۱۳۳) در مناقب الأنصار، تزویج النبی ج خدیجه وفضلها، و ترمذی (۲۰۱۷) در البر والصله، باب: ما جاء في حسن العهد، به قول ترمذی: این حدیث ذکر کرده و احمد نیز در (۶/۲۷۹). [مؤلف] [۲۵۶] هیثمی در مجمع الزوائد (۹/۲۲۳) گفته است: این حدیث را احمد و ابویعلی و طبرانی روایت کرده‌‌‌اند و دارای رجال صحیحی است و حاکم در مستدرک (۳/۱۵۸) آن را آورده و آن را صحیح دانسته است. [مؤلف] [۲۵۷] هیثمی در مجمع الزوائد (۹/۲۲۳) گفته: طبرانی و بزار آن را روایت کرده‌‌‌اند. [مؤلف]