۱- مرد و زن بهشتی از دیدگاه قرآن کریم
خداوند تبارک و تعالی میفرماید:
﴿فِيهِنَّ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَلَا جَآنّٞ٥٦ فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٥٧ كَأَنَّهُنَّ ٱلۡيَاقُوتُ وَٱلۡمَرۡجَانُ٥٨﴾[الرحمن: ۵۶-۵۸].
«در باغهای بهشت، زنانی هستند که جز به همسران خود عشق نمیورزند و پیش از آنان کسی از انسانها و پریها با ایشان نزدیکی و مقاربت نکرده است. انگار که حوریان، یاقوت و مرجانند».
﴿حُورٞ مَّقۡصُورَٰتٞ فِي ٱلۡخِيَامِ٧٢﴾[الرحمن: ۷۲].
«سیاه چشمانی که هرگز از خیمهها بیرون نمیشوند (و اینجا و آنجا به دنبال کارهای ناپسند نمیروند)».
﴿وَزَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ٥٤﴾[الدخان: ۵۴].
«و زنان بهشتی سیاه چشم با چشمان درشت را نیز به همسری آنان درآوردیم».
﴿وَحُورٌ عِينٞ٢٢ كَأَمۡثَٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَكۡنُونِ٢٣ جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ٢٤﴾[الواقعة: ۲۲-۲۴].
«و حوریان چشم درشت بهشتی دارند، همانند مروارید میان صدف، به پاداش کارهایی که انجام میدادهاند».
ابن قیّم/ میگوید: تمام لذت در حور عین است. حور، جمع حوراء است و حور، زن جوان و خوش صورت سفیدی است که چشمان بسیار سیاهی دارد.
زید بن اسلم میگوید: الحوراء: یعنی زنی که چشم از دیدن آن حیران میشود.
مجاهد میگوید: الحوراء: یعنی زنی که چشم از دیدن آن به خاطر نازک بودن پوست و پاکی و صفای رنگ حیران شود.
حسن میگوید: الحوراء: زنی که سفیدی و چشمش بسیار زیاد است.
همچنین مجاهد میگوید: مغز استخوان حوریان از پشت لباسهایشان نمایان میشود و بیننده، صورت خویش را در جگر حور، به خاطر نازکی پوست و پاکی و صفای رنگ همانند آینه میبیند.
زن را جز زنی که چشمش بسیار سیاه و زیبا و رنگ پوستش سفید باشد حوراء نمینامند.
العین: جمع عیناء: و عیناء، زنانی را گویند که دارای چشمان درشت هستند. در چشمان زنان بهشتی صفات نیکویی و زیبایی جمع شده است.
مقاتل میگوید: العین: زیبا چشم و از زیباییهای زن، داشتن چشمان درشت است.
علاوه بر موارد ذکر شده، از جمله صفات زنان اهل بهشت، این است که آنان باکرهاند و عاشق همسران خویشند؛ چرا که خدای متعال میفرماید: ﴿إِنَّآ أَنشَأۡنَٰهُنَّ إِنشَآءٗ٣٥ فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡكَارًا٣٦ عُرُبًا أَتۡرَابٗا٣٧﴾[الواقعة: ۳۵-۳۷].
«بیگمان ما آنها را به آفرینش نوینی آفریدهایم. و آنها را دوشیزه قرار دادهایم. شوهر دوستان هم سن وسال».
پس آنان زنانی دارای ناز و اهل عشقاند؛ برای شوهرانشان نرمی و لطف دارند؛ مطیع و فرمانبردار و در شوهرداری بسیار دانایند.