۵- جواز نگاه به شرمگاه
برخی از جاهلان و متعصبان در دین گمان میکنند که نگاه به عورت زن حرام یا مکروه است و به گمان آنها، پیامبر ج از آن نهی کردهاند و حرف آنها از حدیثی که از حضرت عایشه نقل میکنند سرچشمه میگیرد که فرمود: «من هرگز عورت پیامبر را ندیدهام». اما این حدیث را حافظ ابن حجر (مشهور به امیرالمومنین حدیث) ضعیف دانسته و در سلسلهی سند آن را اشخاص کذّاب و وضّاع معرفی کرده است. همچنین به حدیثی از ایشان استناد مینمایند که میفرمایند: «إذا جامعَ أحدُكُم زوجتَه، فلا ينظرْ إلى فرجِها، فإنَّ ذلكَ يورثُ العمَى». [۱۶۰]
ترجمه: «اگر کسی از شما با همسرش جماع کرد، پس به شرمگاه نگاه نکند؛ چرا که باعث ایجاد کوری (و ضعف چشم) میگردد».
این حدیث بر اساس دیدگاه این جوزی و ابو حاتم رازی موضوع است و ما نیز براساس آنچه ترمذی و ابوداود و غیره از حضرت معاویه بن حیدة روایت میکنند که ایشان میفرمایند: من گفتم: یا رسول الله تا چه حدّی از عورتهای خود محافظت کنیم؟ پیامبر ج فرمود: «احْفَظْ عَوْرَتَكَ إِلَّا مِنْ زَوْجَتِكَ، أَوْ مَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ». [۱۶۱]
ترجمه: «شرمگاهت را حفظ کن مگر از همسرت و کنیزت».
معتقدیم که نگاه به شرمگاه زن و شوهر، امری مباح است.
[۱۶۰] ذهبی در سير أعلام النبلاء (۸/۵۲۴) میگوید: این از بواطیل است؛ ابو حاتم رازی در الدرایة (۲/۲۲۹) میگوید: موضوع و جعلی است و در اسنادش افرادی وجود دارد که سخنشان قبول نمیشود؛ ابن حبان در المجروحین (۱/۲۳۱) میگوید: موضوع است؛ ابن الجوزی در الموضوعات (۳/۶۸) آن را آورده است؛ و آلبانی در السلسلة الضعیفة (۱۹۵) میگوید: موضوع است. [مصحح] [۱۶۱] به روایت ابوداود (۴۰۱۷) در الحمام و ترمذی (۲۷۶۹) در الأدب و گفته: این حدیث حَسَن است و احمد (۵/۳). [مؤلف] آلبانی نیز در آداب الزفاف (۳۹) میگوید: حسن است. [مصحح]