۹- أذکار خواستگاری
برای خواستگار مستحب است که خواستگاری را با حمد و ثنای خداوند شروع کند؛ سپس به رسول خدا ج درود بفرستد.
و آن گاه این قول را بگوید:
«أشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شريك له وأشهد أن محمداً عبده ورسوله جئتكم راغباً في فتاتكم فلانة أو في كريمتكم فلانة بنت فلان أو نحو ذلك».
«یعنی شهادت می‌‌‌دهم که معبودی جز خدا وجود ندارد و او تنها و بدون شریک است و شهادت می‌‌‌دهم که محمد بنده و فرستاده خدا ست.
«بعد بگوید» به علت رغبت و علاقه‌‌‌ای که به فلان دختر بزرگوار شما دختر فلانی یا مانند این کلام‌‌‌ها، دارم به نزد شما آمده‌‌‌ام «تا او را از شما خواستگاری کنم».
رسول خدا ج می‌‌‌فرماید:
«كُلُّ أَمْرٍ لَا يُبْدَأُ فِيهِ بِالْحَمْدُ لِلَّهِ فَهُوَ أَجْذَمُ». [۱۰۳]
ترجمه: «یعنی هر عملی که بدون حمد و ثنای خداوند شروع شود، از هم گسیخته است».
و در روایتی «فَهوَ أقطعُ» آمده است». [۱۰۴]
یعنی: کلام بدون حمد و ثنای الهی خالی از برکت است.
در جای دیگر رسول خدا ج می‌‌‌فرماید:
«كُلُّ خُطْبَةٍ لَيْسَ فِيهَا تَشَهُّدٌ، فَهِيَ كَالْيَدِ الْجَذْمَاءِ». [۱۰۵]
ترجمه: «هر خطبه‌‌‌ای (خطبه‌‌‌ی عقد نکاح) که بدون تشهد صورت گیرد، مانند دستی است که انگشت ندارد».
[۱۰۳] به روایت ابوداود (۴۸۴۰) در الأدب. [مؤلف] [۱۰۴] به روایت ابن ماجه (۱۸۹۴) در النکاح، و ابن حبان در صحیح خود (۱/۱۰۲). [مؤلف] آلبانی در إرواء الغليل (۲) می‌‌‌گوید: ضعیف است. [مصحح] [۱۰۵] به روایت ابوداود (۴۸۴۱) در الأدب، و ترمذی (۱۱۰۶) در النکاح. [مؤلف]