ازدواج و خوشبختی زناشویی در سایه اسلام

۳- جمال

جمال و زیبایی، صفتی شایسته در زن و مرد است که این صفت، باعث جاذبه بین زن و شوهر می‌‌‌گردد و موجب الفت و محبت قلب‌‌‌ها و نزدیکی بین آن‌‌‌ها می‌‌‌گردد و عواطف و احساسات را شعله‌‌‌ور می‌‌‌سازد.

خداوند تبارک و تعالی زنان بهشتی را با صفت جمال و زیبایی توصیف می‌‌‌کند:

﴿فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ ٧٠﴾[الرحمن: ۷۰].

«در آن (کاخها وباغهای بهشتی زنانی) نیک سیرت و صورت هستند».

﴿فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ﴾[الرحمن: ۵۶].

«در آن (کاخها و باغهای بهشتی) حوریانی دیده فروهشته هستند».

﴿عُرُبًا أَتْرَابًا٣٧﴾[الواقعة: ۳۷].

«نو جوانانی جاودان پیوسته بر گردشان می‌‌‌چرخند».

رسول الله ج نگریستن به چهره‌‌‌ی دختران را هنگام خواستگاری رهنمون شده‌‌‌اند و آن را جایز دانسته‌‌‌اند تا اسباب الفت و محبت فراهم گردد و متوجه زیبایی‌‌‌ها و زشتی‌‌‌ها و عیب و نقص‌‌‌های یکدیگر گردند. ایشان می‌‌‌فرمایند:

«إِذَا أَلْقَى اللَّهُ فِي قَلْبِ امْرِئٍ خِطْبَةَ امْرَأَةٍ، فَلَا بَأْسَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَيْهَا». [۶۷]

«اگر خدا در قلب کسی تمایل به خواستگاری زنی را قرار داد، پس نگریستن به آن زن هیچ اشکالی ندارد».

از ابی هریره س روایت شده است: «نزد پیغمبر بودم، مردی آمد و پیغمبر را از ازدواج خودش با یکی از زنان انصار، باخبر کرد. پیغمبر ج به او فرمود: آیا به او نگرسته‌‌‌ای؟ گفت: خیر. فرمود: پس برو به او نگاه کن؛ چرا که در چشمان انصار کبودی وجود دارد». [۶۸]

و نیز می‌‌‌فرماید: اگر کسی از شما به خواستگاری زنی رفت، در صورت امکان به چیزی که او را به ازدواج با آن زن واداشته است، بنگرد.

«إِذَا خَطَبَ أَحَدُكُمُ الْمَرْأَةَ فَإِنِ اسْتَطَاعَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى مَا يَدْعُوهُ إِلَى نِكَاحِهَا فَلْيَفْعَلْ». [۶۹]

ترجمه: «اگر کسی از شما خواستگاری کرد، در صورت امکان، به چیزی که او را به ازدواج با آن زن واداشته است، بنگرد».

پس جمال، مطلوب و مرغوب است، حتی در نماز هم در صورت تساوی در علم و در خوش لحنی برای قرائت، آن کسی را که خوش روی‌‌‌تر است به امامت برمی‌‌‌گزینند. حضرت عایشهل می‌‌‌فرماید: مسلط‌‌‌ترین مردم بر قرائت باید امامت را به عهده گیرد، پس اگر در قرائت هم سطح و یکسان بودند؛ پس زیباروی‌‌‌ترین آنان امام شود.

حضرت علی بن ابی طالب کرّم الله وجهه می‌‌‌فرماید: با پنج صفت از دیگران متمایز شده‌‌‌ایم: خوش رویی، بلاغت در نطق و کلام، بخشش و بردباری و مناعت، گذشت و ایثار، مورد توجه و عنایت بودن.

[۶۷] به روایت ابن ماجه (۱۸۶۴) در النکاح باب: «النظر إلى المرأة» و به روایت ابن حبان در صحیح خود (۶/۱۳۹). [مؤلف] آلبانی در صحیح الجامع (۳۸۹) می‌‌‌گوید: صحیح است. [مصحح] [۶۸] به روایت امام مسلم (۱۴۲۴) در النکاح، باب: «ندب النظر إلى وجه المرأة...». [مؤلف] [۶۹] به روایت ابوداود (۲۰۸۲) در النکاح، باب: «في الرجل ینظر إلی المرأة...». [مؤلف] آلبانی در تحقیق آن می‌‌‌گوید: حسن است. [مصحح]