جهاد ابوهریرهس
دشمنان ابوهریره در تنقیص او برخود اسراف ورزیده و هر چه را که مظهری از مظاهر شرف و بذل در راه خدا شمرده میشود، از او سلب کردهاند و به عمد از این موضوع که او یکی از یارانی بوده که هرگز از مشارکت با رسول خدا در جهاد خودداری نمیکرد، چشمپوشی و تجاهل ورزیدهاند. در حالی که این یاران بزرگوار در هیچ جنگی از جنگها و هیچ صحنهای از صحنهها، از رسول الله تخلف نورزیده و همواره در رکاب او بودهاند، جز در واقعه تبوک که سه نفر از اصحاب تخلف ورزیدند و بعد خداوند از سر تقصیر و تخلفشان در گذشت و آنها را بخشید.
ابوهریره به علت تاخیر در هجرت شرف مشارکت در جنگهای اول، چون بدر و احد و خندق را نیافته است، اما در همهی جنگهای دیگر مشارکت داشته و از هیچکدام از آنها تخلف نکرده است. اما اینکه او همچون یک رزمندهی بارز شهرت پیدا نکرده و دارای وقایع مشهوری ـ همچون از صحنه بیرون کردن برخی از سران شرک و کفر ـ نیست، به این دلیل است که همهی اصحابسبه چنین اموری شهرت و نام پیدا نکردهاند و همگی افتخار چنین میادینی را نیافتهاند. زیرا هر کس میدان خویش را دارد و قهرمانانی معدود و محدود بودند که شهرت و آوازهی قهرمانیشان گوش جهانیان را پر کرد. مانند علی، سعد، زبیر، طلحه، ابو قتاده و شهیدانش. اما بیشتر رزمندگان صحابه از جمله بسیاری از اشخاص با وصف سابقه و قدمتشان در صحابی بودن، یا سرکرده و مشهور بودنشان، ذکر و آوازهاشان در جنگها از حالت عادی تجاوز نکرده است. آنان در جنگها و مبارزات شرکت کردهاند و به جهاد برخاستهاند. کفار را کشته و اسیر گرفتهاند. اما وقایع عادی، باعث مشهور شدن و گسترش آوازهشان نگشته است. چرا که کشته شدگان توسط آنها افراد دارایشان و منزلت اجتماعی آن چنانی نبودهاند. یا به قهرمانی شهرت پیدا نکردهاند، یا مبارزهی طولانی و درازمدت میان آنها و رقیبشان در نگرفته، یا امثال این امور.