سکوت یاران صحابی علی نسبت به جریحهدار کردن ابوهریره
افراد ذیلالذکرهمگی صحابه و از یاران علی بودهاند و در عین حال هیچگونه جرح و لومی نسبت به ابوهریره اظهار نداشتهاند:
ـ جابر و ابوسعید خدری که در فصل گذشته از آنان یاد کردیم و همچنین است ابویوب.
ـ ابوذر غفاریسکه عدهای از روات ابوهریره از جمله سعید بن المسیب، ابو ادریس خولانی، عبید بن عمیر و ابو عثمان نهدی همنشین او بوده و حدیث از او روایت کردهاند.
ـ عمار بن یاسرسکه در جنگ صفین همراه علی بود و در همین جنگ کشته شد و تعدادی از روات حدیث ابوهریره مانند حسن بصری و منصور بن راشد مولای عمار بن یاسر، حدیث او را روایت کردهاند.
ـ سلمان فارسیسکه از یاران ابوهریره تابعی بزرگوار عبدالرحمن بن مل ابوعثمان نهدی حدیث از او روایت کردهاند.
ـ حذیفه بن الیمانسکه از یاران ابوهریره: ابوادریس خولانی و ابوالشعثاء حدیث از او روایت کردهاند.
ـ جریر بن عبدالله بجلی کوفیسامیر بجیله در دو عصر جاهلیت و اسلام که از یاران ابوهریره نوهاش ابوزرعه بن عمرو بن جریر و شعبی حدیث از او روایت کردهاند.
ـ مقداد بن اسودسیکی از بارزترین یاران صحابی علی که از یاران ابوهریره سلیمان بن یسار و عمیر بن اسحاق مولای بنی هاشم حدیث از او روایت کردهاند.
ـ سهل بن سعید ساعدیسکه زیاد عمر کرد و اخبار او راجع به حزن و اندوه وی برای حسین معروف میباشند و از یاران ابوهریره ابو حازم اشجعی و از دستاندرکاران حدیث ابوهریره ابن شهاب زهری حدیث از او روایت کردهاند.
ـ از صحابه از وزرای علی ابوالطفیل عامر بن واثله لیثیساست یکی از صحابهی جوان که «همراه امیرالمومنین علی÷بود و حدیث از او روایت کرد و جزو شیعیان و پیروان او بود و نسبت به علی در جایگاهی قرار دادشت و از شهرتی برخوردار بود که ما را از ذکر او بینیاز میسازد. سپس با مختار بن ابوعبید در خونخواهی حسین قیام کرد و با مختار تا جایی پیش رفت که شهید شد اما مختار نجات یافت و پس از آن هم به حیات ادامه داد» [۵٧۶].
از روایت کنندگان از ابوالطفیل از دستاندرکاران و ناشران حدیث ابوهریره از کسانی که نام آنها در اسناد صحیحین بخاری و مسلم تا میرسد به ابوهریره آمده است، میتوان به قتاده بن دعامه السدوسی، سعید بن ایاس جریری، زهری، ابوالزبیر مکی، عکرمه بن خالد مخزونی و عمرو بن دینار، اشاره کرد.
آری این قراین نیز روی هم جمع شده تا برائت و پاکی زبان علی را از آنچه به او نسبت داده شده اعلام نموده و تاکید کنند که ـ بحمدالله ـ آنچه گفتهاند اساسی ندارد، بلکه همچنان که شعبی/اظهار کرده است «آن اندازه که بر زبان علیسدروغ ساخته شده بر زبان هیچ احدی از امت اسلامی بسته نشده است» [۵٧٧].
[۵٧۶] الاغانی، ابوالفرج اصفهانی ج ۱۵ ص ۱۴٧ [۵٧٧] تذکره الحفاظ ج۱ ص ۸۲