بعد قاضیان بصره و از میان آن‌ها:
سرکرده‌ی زهد حسن بصری/، عدی پسر ارطُاه فرماندار عمر بن عبدالعزیز در بصره، مسوولیت تولیت قضاوت شهر را به او واگذار کرد [۳۵۵].
زراره‌ی پسر اوفی، تولیت قضاوت بصره به او سپرده شد، او مورد اطمینان و پارسا بود [۳۵۶]روایاتش از ابوهریره در بسیاری از کتب حدیث موجود است [۳۵٧].
و عبدالرحمن بن اذینه‌ی بن سلمه‌ی عبدی، قاضی بصره بود [۳۵۸].
و هشام بن هبیره‌ی قاضی، رییس منصب قضاوت در بصره بود، از ابوهریره حدیث روایت می‌کند و مردم بصره نیز از او حدیث روایت کرده‌اند، در سال ٧۲ وفات کرد [۳۵٩]. من به روایتی از او دسترسی پیدا نکرده‌ام.
ثمامه‌بن عبدالله پسر صحابی انس پسر مالک، فرد مورد اعتماد و صالح مسوول دستگاه قضایی بصره بود [۳۶۰]. گفته‌اند روایتش از ابوهریره مرسل است [۳۶۱]. و از طبقات پایین‌تر معاذ پسر معاذ عنبری که دو بار تولیت منصب قضاء بصره را به عهده گرفته است [۳۶۲]و بنا به گفته‌ی امام احمد او منتهای تثبت بود (یعنی هر حدیثی که سندش به او می‌رسید و مورد تایید او واقع می‌شد مورد قبول همگان بود.) [۳۶۳]احادیث او از شیوخ بصره که سندشان به ابوهریره می‌رسد، فراوان هستند.
[۳۵۵] اخبار القضاه ج ۲ ص ٧ حدیثش نزد بخاری ج ۴ ص ۱٩۰ و غیره وجود دارد [۳۵۶] اخبارالقضاه ج ۱ ص ۲٩۲، التهذیب ج ۲ ص ۳۲۲ [۳۵٧] نگاه. بخاری ج ۳ ص ۱۸۰ و مسلم ج ۴ ص ۳۲۲ [۳۵۸] ج ۱ ص ۳۰۴ روایتش نزد ابن ماجه ج ۱ ص ۶٧۱ [۳۵٩] الثقات لان حبّان ص ۲۸۰ [۳۶۰] اخبار القضاه ج ۲ ص ۲۰ [۳۶۱] روایتش در مسند احمد ج ۲ ص ۳۵۵ و ۳۸٩ [۳۶۲] اخبار القضاه ج ۲ ص ۱۴٧ [۳۶۳] الجرح و التعدیل ص ۲۴٩ ج ۴ ق ۱