تکبیر تحریمه

رسول اللهصنماز را با «ألله أكبر»آغاز می‌نمود [۱۰٧]. چنانکه به کسی که نماز را درست نمی‌خواند (مسیيء الصلاة)فرمود: «إنّه لا تتمّ صلاة لاحدٍ من النّاس حتّى یتوضّا، فیضع الوضوء مواضعه، ثمّ یقول: الله أكبر» [۱۰۸](نماز هیچ‌کس، کامل نیست مگر اینکه به طور کامل وضو بگیرد و الله اکبر بگوید).

و نیز فرموده‌اند: «مفتاح الصّلاة الطّهور، وتحریمها التّكبیر، وتحلیلها التّسلیم» [۱۰٩](کلید نماز، طهارت است و تکبیر، به منزله احرام (راه ورود به نماز) و سلام، راه خروج آن است).

رسول اللهصبا صدای بلند، تکبیر می‌گفت تا همه، صدایش را بشنوند [۱۱۰]. و گاهی که مریض می‌شد و نمی‌توانست با صدای بلند تکبیر بگوید، ابوبکرس، تکبیر او را به مردم می‌رساند. [۱۱۱]

رسول اللهصمی‌فرمودند: «إذا قال الإمام، ألله أكبر؛ فقولوا: ألله أكبر» [۱۱۲](هنگامی که امام تکبیر گفت، شما نیز تکبیر بگویید).

[۱۰٧] مسلم و ابن ماجه. این حدیث، اشاره به این مطلب دارد که رسول‌اللهصبر همان نیت قلبی اکتفا می‌نمود و با زبان نمی‌گفت «نویت ان اصلي ...» آن‌گونه که امروزه رواج دارد، بلکه این به اتفاق علماء بدعت است که بعضی آن را بدعت حسنه می‌نامند ولی نزد ما هر نوع بدعت در امر عبادت به دلیل عموم قول پیامبرصکه فرمودند: «کل بدعة ضلالة في النار» ضلالت و گمراهی به شمار می‌آید. [۱۰۸] طبرانی با سند صحیح. [۱۰٩] ابوداود، ترمذی و حاکم با تصحیح حاکم و تأیید ذهبی (الارواء، ۳۰۱). حدیث بیانگر این مطلب است که دروازه مسدود نماز فقط با طهارت باز می‌شود و دخول در حریم آن فقط با تکبیر و خروج از آن نیز فقط با سلام باید انجام گیرد. [۱۱۰] احمد و حاکم. به تصحیح حاکم و تأیید ذهبی. [۱۱۱] مسلم و نسائی. [۱۱۲] به روایت احمد و بیهقی با سند صحیح.