۵- نماز عشاء
رسول اللهصدر دو رکعت اول نمازهای عشاء از سورههای اوساط مفصل، قرائت میفرمود. [۲۶۱]
مثلاً گاهی سوره «شمس» (٩۱؛ ۱۵) یا مانند آن را در نماز، تلاوت میکرد [۲۶۲]. گاهی سوره «انشقاق» (۸۴؛ ۲۵) را میخواند و با آن سجده میکرد. [۲۶۳]
یک بار در سفر، سوره ﴿وَٱلتِّينِ وَٱلزَّيۡتُونِ﴾(٩۵؛ ۸) را در رکعت اول تلاوت نمود. [۲۶۴]
و از طولانیکردن قرائت در عشاء، نهی فرموده است چنانکه معاذبن جبل که امام برخی از اصحاب بود، شبی نماز عشاء را طولانی کرد. مردی از انصار، جماعت را رها نمود و در گوشهای به تنهایی نماز خواند و از مسجد بیرون رفت. پس از اتمام نماز، وقتی که معاذ از رفتار آن مرد اطلاع پیدا کرد، گفت: او منافق است. وقتی این سخن به گوش آن مرد رسید، نزد پیامبرصرفت و از معاذ شکایت نمود. رسول اللهصرو به معاذ کرد و گفت: ای معاذ! مگر میخواهی مردم را در فتنه بیندازی؟! وقتی امام مردم شدی، از سورههای ﴿وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا١﴾، ﴿سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى﴾، ﴿ٱقۡرَأۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ﴾و ﴿وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰ﴾انتخاب کن و بخوان زیرا پشت سرت افراد بزرگسال، ناتوان و دارای مشغله، نماز میخوانند. [۲۶۵]
[۲۶۱] نسائی و احمد با سند صحیح. [۲۶۲] احمد و ترمذی و ترمذی آن را حسن دانسته است. [۲۶۳] بخاری، مسلم و نسائی. [۲۶۴] بخاری و مسلم و نسائی. [۲۶۵] بخاری و مسلم و نسائی (الارواء، ۲٩۵).