آمین‌گفتن با صدای بلند توسط امام
رسول اللهصپس از اتمام قرائت فاتحه، با صدای بلند و کشیده «آمین» می‌گفت [۱٧٩]و به اصحاب، امر می‌کرد که آن‌ها نیز بعد از «آمین» امام، متصلاً آمین بگویند. چنانکه در این مورد فرمودند: «إذا قال الإمام: ﴿غَيۡرِ ٱلۡمَغۡضُوبِ عَلَيۡهِمۡ وَلَا ٱلضَّآلِّينَ٧﴾» فقولوا: آمّین (فإنّ الملئكة تقول: آمّین وإنّ الإمام یقول: آمّین)»(بعد از اینکه امام، گفت: ﴿غَيۡرِ ٱلۡمَغۡضُوبِ عَلَيۡهِمۡ وَلَا ٱلضَّآلِّينَ٧﴾، شما آمین بگویید. زیرا فرشتگان و امام نیز آمین می‌گویند).
به عبارتی فرمود: «إذا أمّن الإمام فأمّنوا»(هنگامی که امام آمین گفت شما نیز آمین بگویید). «فمن وافق تأمینه تأمین الملئكة (وفي لفظ آخر: اذا قال احدكم في الصلاة: آمین والملئكة في السماء: آمین، فوافق احدهما الآخر) غفرله ما تقدم من ذنبه)» [۱۸۰](هر کس که آمینش در نماز، با آمین فرشتگان در آسمان، هماهنگ گردد، تمام گناهان گذشته‌اش مورد عفو قرار می‌گیرد). و در حدیثی آمده است: «فقولوا آمین یحببكم الله» [۱۸۱](پس آمین بگویید تا خداوند شما را دوست بدارد). همچنین فرموده‌اند: «ما حسدتکم الیهود على شيء ما حسدتکم على السلام والتأمین (خلف إمامکم)» [۱۸۲](یهودیان بر هیچ یک از اعمالتان آنقدر حسادت نمی‌کنند که به گفتن آمین (پشت سر امام) و سلام دادن، حسادت می‌کنند).
[۱٧٩] بخاری در جزء قرائت خلف امام و ابوداود با سند صحیح. [۱۸۰] بخاری و مسلم و نسائی و دارمی. بنابراین استدلال به حدیثی که در آن آمده است که امام نباید آمین بگوید، با این حدیث صحیح و صریح، باطل می‌گردد. [۱۸۱] مسلم و ابوعوانه. در مورد آمین گفتن متقدی‌ها آنچه اخیراً من در تحقیقاتم بدان دست یافتم و نزد من ترجیح دارد این است که: متقدی‌ها نیز همزمان با امام صدای بلند، آمین بگویند (سلسلة احادیث الصحیحة، ٩۵۲ و صحیح الترغیب و الترهیب، ۱/۲۰۵). [۱۸۲] بخاری در ادب مفرد، ابن ماجه، ابن خزیمه و احمد و سراج با دو سند صحیح.