توقف در پایان هر آیه
پس از دعاهای فوق، ایات سوره فاتحه را جدا جدا تلاوت می‌نمود؛ یعنی در میان هر آیه، اندکی مکث می‌کرد. و بدین صورت می‌خواند ﴿ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ٢﴾ (توقفی کوتاه و سپس) ﴿ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ٣﴾(توقفی کوتاه و بعد) ﴿مَٰلِكِ يَوۡمِ ٱلدِّينِ٤﴾و به همین منوال تا پایان سوره، پیش می‌رفت. و در تلاوت سوره‌های دیگر نیز همین شیوه را رعایت می‌نمود [۱۵۸]﴿مَٰلِكِ يَوۡمِ ٱلدِّينِ٤﴾را گاهی با حذف الف یعنی ﴿مَٰلِكِ يَوۡمِ ٱلدِّينِ٤﴾می‌خواند. [۱۵٩]
[۱۵۸] ابوداود و السهمی، (۶۴-۶۵) و به تصحیح حاکم و تأیید ذهبی (الارواء، ۳۴۳). [۱۵٩] تمام الرازی در «الفوائد» به تصحیح حاکم و تأیید ذهبی. این قرائت نیز متواتر است.