سجده روی زمین و بر حصیر
رسول الله‌ص، بیشتر بر روی خاک، سجده می‌کرد و یارانش نیز در گرمای شدید با ایشان بر روی زمین خالی نماز می‌خواندند و اگر کسی نمی‌توانست پیشانی‌اش را بر زمین، استوار نگه دارد، لباسش را پهن می‌نمود و بر آن، سجده می‌کرد. [۴۱۴]
رسول الله‌صمی‌فرمود: تمام زمین، برای من و امتم، جای سجده و طهارت است، پس هرجا که وقت نماز فرارسد، مسلمان، مسجد و طهارت را دم دست خویش خواهد یافت، حال آنکه قبل از من، مردم در این مورد دچار مشکل بودند، آن‌ها فقط در کنیسه و عبادتگاه‌های خویش نماز می‌گزاردند. [۴۱۵]
گاهی پیش می‌آمد که رسول الله‌صدر میان آب و گل سجده می‌کرد، چنانکه در بامداد بیست و یکم رمضان چنین اتفاقی افتاد، باران باریدن گرفت و از سقف مسجد پیامبر‌صکه از شاخه‌های خرما تنیده شده بود، آب به داخل مسجد سرازیر شد، رسول الله‌صدر میان آب و گل، سجده کرد. همان‌طور که ابوسعید می‌گوید: من با چشمان خود اثر آب و گل را بر پیشانی رسول الله‌صمشاهده کردم [۴۱۶]و احیاناً گاهی روی قطعه بافتنی [۴۱٧](به اندازه سجده) و گاهی بر حصیری، سجده می‌نمود. [۴۱۸]
چنانکه یک مرتبه، حصیرش به خاطر اینکه خیلی از آن استفاده کرده بود، سیاه شده بود. [۴۱٩]
[۴۱۴] مسلم و ابوعوانه. زیرا مسجد رسول‌الله‌صفرش نداشت. [۴۱۵] احمد، سراج و بیهقی با سند صحیح. [۴۱۶] بخاری و مسلم. [۴۱٧] بخاری و مسلم. «خمره» به قطعه بافتنی از برگ‌ها و گیاهان گفته می‌شود. [۴۱۸] بخاری و مسلم. [۴۱٩] مسلم و ابوعوانه.