بحث رکوع

رسول اللهصبعد از اتمام قرائت، اندکی سکوت می‌نمود [۳۱۵]آنگاه دست‌هایش را به همان شیوه که در تکبیر اولی بیان گردید، بالا می‌برد سپس تکبیر می‌گفت و به رکوع می‌رفت. [۳۱۶]

و به کسی که نماز را درست نمی‌خواند (مسیيء الصلاة) فرمود: نماز هیچ یک از شما درست نخواهد بود، مگر آن طور که خداوند فرموده، وضوی کامل بگیرد، سپس تکبیر بگوید و خدا را سپاس و ستایش کند و آن قدر از قرآن که برایش میسر باشد تلاوت نماید، سپس تکبیر بگوید و به رکوع برود و دست‌هایش را بر روی زانو‌هایش بگذارد طوری که هریک از مفاصل بدنش آرام گیرد. [۳۱٧]

[۳۱۵] ابوداود و حاکم با تصحیح حاکم و موافقت ذهبی. [۳۱۶] بخاری و مسلم. رفع یدین یعنی بلند کردن دست‌ها، به هنگام رفتن به رکوع و سر بلند کردن از احمد و جمهور محدثین و فقها همین است و بعضی از احناف مانند عصام بن یوسف بلخی شاگرد امام ابویوسف (و شاه ولی‌الله دهلوی) نیز رفع یدین را ترجیح می‌دهند، چنانکه در مقدمه کتاب بیان شد عبدالله ابن احمد در «مسائل» از پدرش روایتی نقل می‌کند که عقبه بن عامر در مورد رفع یدین فرموده: «به نمازگزار در هر اشاره، ده نیکی می‌رسد» بنده (آلبانی) می‌گویم: حدیث قدسی نیز شاهد این اثر می‌باشد که رسول‌اللهصفرمودند: «هر کس که اراده عمل نیکی را بنماید و بر آن عمل کند، ده الی هفتصد اجر به او می‌رسد» (متفق علیه) «صحیح الترغیب»، (۱۶). [۳۱٧] ابوداود، نسائی و به تصحیح حاکم و موافقت ذهبی.