۴- نماز مغرب
رسول خداص، گاهی در نماز مغرب، یکی از سوره‌های قصار مفصل را قرائت می‌کرد [۲۵۲]حتی گاهی پیش می‌آمد که نماز تمام می‌شد و شخص (از مسجد) بیرون می‌رفت و اگر می‌خواست، می‌توانست تیرش را به هدف بزند [۲۵۳](اشاره به روشنی هوا دارد).
ثابت است که در سفر، سوره ﴿وَٱلتِّينِ وَٱلزَّيۡتُونِ﴾را در رکعت دوم نماز مغرب، قرائت نموده است. [۲۵۴]
احیاناً از سوره‌های طوال مفصل و همچنین اواسط مفصل، نیز قرائت می‌کرد، چنانکه گاهی (سوره محمد) ﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ﴾ [۲۵۵]و نیز «والطور» [۲۵۶]را تلاوت می‌فرمود.
همچنین سوره «والمرسلات» (٧٧؛ ۵۰) را در آخرین نماز مغرب، قرائت نمود. [۲۵٧]
احیاناً از دو سوره طولانی (اعراف و انعام)، طولانی‌ترینشان یعنی اعراف را در هردو رکعت می‌خواند. [۲۵۸]
و گاهی نیز سوره «انفال» را در دو رکعت اول، قرائت می‌کرد. [۲۵٩]
[۲۵۲] بخاری و مسلم. [۲۵۳] نسائی و احمد با سند صحیح. [۲۵۴] طیالسی و احمد با سند صحیح. [۲۵۵] ابن خزیمه و طبرانی و مقدسی با سند صحیح. [۲۵۶] بخاری و مسلم. [۲۵٧] بخاری و مسلم. [۲۵۸] بخاری و ابوداود. [۲۵٩] طبرانی در «الکبیر» با سند صحیح.