قنوت در وتر
رسول الله‌صگهگاهی [۵۰۸]در وتر قنوت می‌خواند. [۵۰٩]
و آن را قبل از رکوع قرار می‌داد. [۵۱۰]
رسول الله‌صبه حسن بن علی آموخت که در پایان قرائت، در وتر، این دعا را بخواند: «اللّهمّ! اهدني فیمن هدیت، وعافني في من عافیت، وتولّني في من تولّیت، وبارك لي فیما أعطیت، وقنى شرّ ما قضیت، (ف) إنّك تقضی ولا یقضی علیك (و) إنّه لایذلّ من والیت (ولا یعزّ من عادیت) [۵۱۱]تباركت ربّنا وتعالیت (لا منجا منك إلاّ إلیك)». [۵۱۲]
[۵۰۸] کلمه احیاناً را به کار بردیم؛ زیرا آنهایی که وتر پیامبر‌صرا نقل کرده‌اند، ذکری از قنوت به میان نیاورده‌اند که اگر چنین چیزی به صورت مداوم انجام می‌گرفت به هیچ‌وجه همه آنان را ذکر آن غفلت نمی‌ورزیدند. فقط ابی ابن کعب قنوت وتر را از رسول‌الله‌صنقل کرده‌اند که این خود دلیل این می‌باشد که رسول‌الله‌صاحیاناً در وتر قنوت خوانده است. و می‌توان نتیجه گرفت که قنوت در وتر واجب نیست و رأی جمهور نیز همین است. چنانکه از احناف. ابن الهمام در «فتح القدیر»، (۱/۳۰۶) بدان اعتراف نموده است که این نشانگر انصاف و بی‌تعصب بودن ایشان است. [۵۰٩] ابن نصر و دارقطنی با سند صحیح. [۵۱۰] ابن ابی‌شیبه، ابوداود، نسائی در سنن کبری، احمد، طبرانی، بیهقی و ابن عساکر. با سند صحیح «الارواء»، (۴۲۶). تذکر: نسائی در آخر قنوت، «وصلى الله على النبي الأمي» را افزوده است که اسناد آن ضعیف می‌باشد؛ ابن حجر، قسطلانی و زرقانی آن را تضعیف نموده‌اند. عزبن عبدالسلام در «الفتاوی»، (۶۶/۱) می‌گوید: درود در قنوت ثابت نیست. بنده می‌گویم: این عمل را برخی از سلف انجام داده‌اند، بنابراین نمی‌توان آن را بدعت نامید، چنانکه ابن خزیمه در «صحیح»، (۱۰٩٧) نقل کرده است که: ابی بن کعب در عهد عمرابن خطاب در ماه رمضان در پایان قنوت در رسول‌الله‌صدرود می‌فرستاد. همچنین اسماعیل قاضی، (۱۰٧) از ابی‌حلیمه معاذ انصاری روایت مشابهی نقل کرده است. [۵۱۱] این زیادت از طریق دیگری ثابت است چنانکه حافظ در «التخلیص» آن را ذکر نموده است. امام نووی در این مورد، دچار اشتباه شده و آن را زیادتی از جانب برخی علما دانسته است. [۵۱۲] ابن خزیمه، (۱/۱۱٩/۲) و ابن ابی‌شیبه و دیگران.