سوره «التکویر»
﴿إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ١﴾
﴿وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ٢﴾
﴿وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ٣﴾
﴿وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ٤﴾
﴿وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ٥﴾
﴿وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ٦﴾
﴿وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ٧﴾
﴿وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ٨﴾
﴿بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ٩﴾
﴿وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ١٠﴾
﴿وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ١١﴾
﴿وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ١٢﴾
﴿وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ١٣﴾
﴿عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ١٤﴾
1-14- هنگامی که خورشید درهم پیچیده شود و روشنی آن از بین برود. و آن‌گاه که ستارگان پراگنده شوند و نور آنها از میان برود. و آن‌گاه که کوهها از روی زمین رانده شوند و در هوا همچون گردی پراکندﻩای تبدیل شوند. و آن‌گاه که ماده‌شتران باردار وا نهاده شوند. و آن‌گاه که جانوران وحشی گرد آورده شوند و به هم آمیخته شوند؛ تا الله تعالی از برخی از آنها برای برخی دیگر قصاص گیرد. و آن‌گاه که دریاها افروخته گردند و به آتشی شعله‌ور و زبانه‌کش تبدیل شوند. و آن‌گاه که جانها با همانند و همﺷـکلان خود جفت گردند. و آن‌گاه که از دخترک زنده به‌گور شده پرسیده شود. که به کدامین گناه گور شده است؟ و غرض از این سوال خوش‌خاطر ساختن آن دخترک، و سنگ زدن بر دهان گورکنندۀ وی است. و آن‌گاه که نامه‌های اعمال عرضه کرده شود. و آن‌گاه که آسمان از جاهای خود برکنده و نابود گردانیده شود. و هنگامی که آتش دوزخ برافروخته شود پس شعله‌ور گردد. و آن‌گاه که بهشت - سرای ناز ونعمت - به‌سوی اهل خویش که متقیان‌اند نزدیک آورده شود. چون آن امور یاد شده واقع شود، در آن هنگام هر نفسی باور کند و دریابد آنچه از خیر یا شری را که پیش فرستاده بود.
﴿فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ١٥﴾
﴿الْجَوَارِ الْكُنَّسِ١٦﴾
﴿وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ١٧﴾
﴿وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ١٨﴾
﴿إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ١٩﴾
﴿ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ٢٠﴾
﴿مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ٢١﴾
15-21- الله تعالی قسم یاد کرده است به ستارگانی که روشنایی آن در هنگام روز پنهان می‌شود. ستارگان روندگان (که در مدارهای خود راه می‌روند) و در برجهای خویش پنهان می‌شوند. و قسم به شب چون با تاریکی خود روی آورد. و قسم به صبح چون روشنی آن آشکار شود. که قرآن برخواندۀ فرستاده گرامی - یعنی جبرئیل ÷ – است، او در اجرای آنچه فرمان داده شده نیرومندی است، نزد الله دارای مقام و منزلت بلندی است. فرشتگان از او اطاعت می‌کنند، و بر وحیی که فرود می‌آورد امین است.
﴿وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ٢٢﴾
﴿وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ٢٣﴾
﴿وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ٢٤﴾
﴿وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ٢٥﴾
22-25- و محمد ج - که او را خوب می‌شناسید - هرگز دیوانه نیست. و بی‌گمان محمد ج جبرئیل ÷ را - که برای او پیام می‌آورد - در کرانه بزرگ دیده‌است. و هرگز او در رسانیدن وحی بخیل نیست. و این قرآن گفتار شیطان رانده شده - از رحمت الله دور کرده شده – نیست، بلکه او کلام الله أ و وحی وی است.
﴿فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ٢٦﴾
﴿إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ٢٧﴾
﴿لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ٢٨﴾
﴿وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ٢٩﴾
26-29- پس بعد از همۀ این دلیلﻫـای قاطع، عقلﻫـایتان شما را - در مورد تکذیب قرآن – به کجا خواهد برد؟! قرآن جز پندی برای تمام مردم نیست. برای هر یک از شما که بخواهد بر راه حق و ایمان راست و مستقیم باشد. و شما راستی و استقامت را نمی‌خواهید، و بر این خواست قادر هم نمی‌باشید مگر به مشیت و توفیق الله پروردگار تمام خلایق.