سوره «قریش»

﴿لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ١﴾

﴿إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّيْفِ٢﴾

1-2- تعجب کنید از الفت قریش [10]، وامن وامان آنان، و درست شدن مصالحشان، ومنتظم بودن دو رحلت آنان: رحلت زمستانی به سوی «یمن» و رحلت تابستانی به سوی «شام»، وآسان آمدن آن برایشان تا فراهم سازند آنچه محتاج آنند.

﴿فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ٣﴾

3- پس باید شکرگزاری نمود وپرستش کرد پروردگار این خانه (کعبۀ معظمه) را که بسبب آن شرفیاب شدند، وباید او را یکتا دانسته و همۀ عبادات را برای او خالص ساخت.

﴿الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ٤﴾

4- آن پروردگاری که ایشان را از گرسنگی سخت، طعام داد و از ترس وهراس بزرگ ایمن ساخت.

[10] الفت: خو گرفتن، انس گرفتن.