سوره «الغاشیه»

﴿هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ١﴾

1- آیا به تو - ای پیامبر! - خبر قیامت - که همه مردم را با اهوال خود فرا می‌گیرد و در می‌پوشد - رسیده است؟

﴿وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ٢﴾

﴿عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ٣﴾

﴿تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً٤﴾

﴿تُسْقَى مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ٥﴾

﴿لَيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ٦﴾

﴿لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ٧﴾

2-7- چهره‌هایی در آن روز – از آن‌رو که‌ در عذاب ‌قرار دارند - خوار و زبون‌ خواهند بود. از عمل زیاد خسته شده و رنج دیده است. آتش نهایت گرم به آن چهره‌ها می‌رسد. ‏از چشمۀ بسیار داغ و گرم نوشانده خواهند شد. برای دوزخیان خوراکی نیست مگر از گیاه خارداری به‌زمین چسبیده، که از بدترین وخبیث‌ترین خوراکها ست. که خورندۀ خود را نه از لاغری چاق وفربه می‌سازد، و نه گرسنگی‌اش‌ را دور میکند.

﴿وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ٨﴾

﴿لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ٩﴾

﴿فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ١٠﴾

﴿لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً١١﴾

﴿فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ١٢﴾

﴿فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ١٣﴾

﴿وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ١٤﴾

﴿وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ١٥﴾

﴿وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ١٦﴾

8-16- چهره‌های مؤمنان در روز قیامت شاداب و دارای نوش ونعمت‌ اند. از سعی وکوشش خود در طاعتها که در دنیا انجام داده بودند، در روز آخرت راضی وخوشنود اند. در بهشت بلند مکان وبلند مرتبه بسر خواهند برد. آنجا یک ‌کلمه‌ لغو و بیهوده‌ای هم نمی‌شنوی. آنجا چشمه‌ای است که آبهایش بر می‌جوشد. آنجا تختهای بالابلند. وگیلاس‌های آماده شده برای نوشندگان. ‏و بالشها و پشتیهائی چیده‌ شده، که یکی پهلوی‌ دیگری چیده شده‌اند. وقالی‌های فراوان ‌گسترده شده‌ای ‌است.‌

﴿أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ١٧﴾

﴿وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ١٨﴾

﴿وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ١٩﴾

﴿وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ٢٠﴾

17-20- آیا کافران وتکذیب‌کنندگان نمی‌نگرند به سوی شتران که چگونه با این آفرینش شگفتﺁور آفریده شدهﺍند؟! و به سوی آسمان که چگونه با این بلندی شگفتﺍنگیز برافراشته است؟! و به سوی کوه‌ها که چگونه استوار وپابرجای شده‌اند، که به توسط آن زمین ثابت و برقرار گشته است؟! و به سوی زمین که چگونه پهن و گسترانیده شده است؟!‏

﴿فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ٢١﴾

﴿لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ٢٢﴾

21-22- پس - ای پیامبر! - مردمان روی‌برگردان را به آنچه با آن فرستاده شده‌ای پند و اندرز ده، و بر روی‌گرداندن آنان اندوهگین نشو؛‌ زیرا تو جز اندرزگوی‌ وهشداردهنده نیستی، و بر تو لازم نیست که آنان را بر ایمان آوردن مجبور سازی.

﴿إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَكَفَرَ٢٣﴾

﴿فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ٢٤﴾

23-24- لیکن کسی که از پند و اندرز روی‌برگرداند و بر کفر خود پافشاری کند. الله أ او را در دوزخ عذاب سخت ودردناک خواهد داد.

﴿إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ٢٥﴾

﴿ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ٢٦﴾

25-26- بی‌گمان‌ بازگشت‌ آنان‌ بعد از مرگ به‌سوی‌ ماست. سپس آن‌گاه‌ حساب‌ آنان‌ و جزا دادنشان‌ در برابر اعمالشان بر عهدۀ‌ ماست.