سوره «الهمزه»

﴿وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ١﴾

1- هلاک وبدی بر هر کسی که مردم را غیبت میکند و در حق ایشان طعنه می‌زند.

﴿الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ٢﴾

2- همان کسی که مقصد وغایتش گردآوری مال و دارائی و شمارش آن بود.

﴿يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ٣﴾

3- گمان می‌برد که او بسبب این دارائی که گردآوری نموده برای خویشتن در دنیا زندگی جاودانه را ضمانت نموده و خود را از حساب روز آخرت رها کرده است.

﴿كَلَّا لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ٤﴾

4- حقیقت چنین نیست که او ‌پنداشته، بلکه او را در آتشی فرو انداخته می‌شود که همه چیز را – که در آن افگنده می‌شود – درهم می‌شکند (وخرد وخوار می‌کند).

﴿وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ٥﴾

5- و تو چه میدانی – ای پیامبر! – که حقیقت وطبیعت آن آتش (حطمه) چیست؟

﴿نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ٦﴾

﴿الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ٧﴾

6-7- (حطمه) ‏آتش برافروخته الله است! آتشی که شدت گرمای و سوزش آن از بدنها تجاوز نموده به دلها می‌رسد.

﴿إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ٨﴾

﴿فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ٩﴾

8-9- آن آتش بر آنان سرپوشیده و دربسته می‌باشد، در حالی که آنان در زنجیرها وبندهای دراز بسته می‌باشند تا هرگز از آن نبرآیند.