سوره «المطففین»

﴿وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ١﴾

﴿الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ٢﴾

﴿وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ٣﴾

﴿أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ٤﴾

﴿لِيَوْمٍ عَظِيمٍ٥﴾

﴿يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ٦﴾

1-6- برای کسانی که‌ در پیمانه‌ و وزن‌، می‌کاهند عذاب سختی است. آنانی که اگر از مردم چیزی پیمانـﻪشده یا وزﻥشدهﺍی را بخرند برای خود تمام‌ می‌گیرند. و چون برای مردم چیزی پیمانـﻪشده یا وزﻥشدهﺍی را بفروشند، وزن‌ و پیمانه‌ را کم‌ می‌دهند و از آن می‌کاهند. (اگر این حالی کسانی است که در پیمانه و وزن اندکی می کاهند) پس کسانی که آن دو را به دزدی یا ربودگی می‌گیرند و حقوق مردم را می‌خورند چه خواهد بود؟! شکی نیست که ایشان از آنانی که در پیمانه و وزن می‌کاهند، به این وعید و هشدار شایستـﻪتر اند. آیا این کاهندگان، عقیده ندارند که‌ الله أ آنان را در روز هولناکی دوباره زنده خواهد کرد، و آن‌گاه‌ آنان را در مورد آنچه می‌کردند محاسبه خواهد کرد‌؟ در آن روزی که مردم در پیشگاه الله ایستاد می‌شوند پس از آنان در بارۀ هر عملی اندک و بسیار حساب می‌گیرد، در حالی که آنان همه در آن روز برای الله پرودگار جهانیان گردن نهاده و سرخم می‌کنند.

﴿كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ٧﴾

﴿وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ٨﴾

﴿كِتَابٌ مَرْقُومٌ٩﴾

7-9- حقا بازگشت بدکاران و جایگاﻩشان در تنگنای سختی است. و تو چه دانی که این تنگنای چیست؟ او زندان پابرجا و عذاب دردناکی است، و او چیزی است بازگشت به سوی آن، در تقدیر آنان نوشته شده است، کتاب نوشتـﻪشدهﺍی است که نوشتۀآن به پایان رسیده، در آن نه چیزی زیاد می‌شود و نه کم.

﴿وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ١٠﴾

﴿الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ١١﴾

﴿وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ١٢﴾

﴿إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ١٣﴾

﴿كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ١٤﴾

﴿كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ١٥﴾

﴿ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ١٦﴾

﴿ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ١٧﴾

10-17- برای تکذیبﻛـنندگان در آن روز عذاب سختی است. کسانی که واقع شدن روز جزا را تکذیب می‌کنند. و روز جزا را تکذیب نمی‌کند مگر هر ستمگر بسیار گناهکار. چون بر او آیات قرآن تلاوت شود می‌گوید: این همان افسانه‌ها و گفته‌های باطل پیشینیان است. هرگز چنین نیست که آنان گمان می‌برند، بلکه او کلام الله و وحی وی به پیامبرش ج است، مگر گناهان فراوانی که آنان مرتکب شدند دلهای ایشان را از باور نمودن بآن، در پرده گرفته است. هرگز حقیقت چنین نیست که کافران گمان بردهﺍند، بلکه ایشان در روز قیامت از دیدن پروردگارشان محجوب و در پردهﺍند. [7] سپس آنان در آتش داخل خواهند شد و گرمی و سوزش آن را خواهند چشید. سپس برایشان گفته می‌شود که: اینست پاداش آنچه که او را تکذیب می‌کردید.

﴿كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ١٨﴾

﴿وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ١٩﴾

﴿كِتَابٌ مَرْقُومٌ٢٠﴾

﴿يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ٢١﴾

18-21- در حقیقت کتاب ابرار – یعنی پرهیزگاران – در مرتبه‌های بلند در جنت قرار دارد. و تو چه دانی – ای پیامبر! – که این مرتبه‌های بلند چیست؟ کتاب ابرار نوشته شده و به پایان رسیده است، در آن هیچ چیزی زیاد و کم نمی‌شود. و بر آن تنها مقربین (نزدیکان) از فرشتگان هر آسمان اطلاع می‌کنند.

﴿إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ٢٢﴾

﴿عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ٢٣﴾

﴿تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ٢٤﴾

﴿يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ٢٥﴾

﴿خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ٢٦﴾

﴿وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ٢٧﴾

﴿عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ٢٨﴾

22-28- بی‌گمان اهل صدق و طاعت در جنت در نوش ونعمت قرار دارند. بر تخت‌ها نشسته به سوی پروردگارشان و به سوی آنچه از خوبیهای که برایشان آماده کرده می‌نگرند. در چهرﻩهایشان خوشی وخرّمی ناز و نعمت را می‌بینی. از شراب صاف وخالصی که سر کوزۀآن بسته و محکم است می‌نوشند. آخرین طعم آن بوی مشک است، و در بدست‌آودن چنین ناز و نعمت دایمی، باید پیشیﮔـیرندگان پیشی گیرند. آمیزه‌ وآمیختۀ آن‌ شراب‌، از چشمه‌ای است در جنت که بسبب بلندیش او را بنام «تسنیم‌» شناخته می‌شود‌. چشمه‌ای است که برای بندگان نزدیکان آمده شده است، تا از آن بنوشند وبه آن لذت ببرند.

﴿إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ٢٩﴾

﴿وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ٣٠﴾

﴿وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ٣١﴾

﴿وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ٣٢﴾

﴿وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ٣٣﴾

﴿فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ٣٤﴾

29-34- بی‌گمان کسانی که جرم کردهﺍند، در دنیا مؤمنان را مسخره‌ می‌کردند و به‌ ریشخند می‌گرفتند. و چون‌ از کنارشان‌ می‌گذشتند، با هم‌ اشارۀ‌ چشم‌ و ابرو رد و بدل‌ می‌کردند به ‌منظور تحقیر، تمسخر و عیب‌جویی‌ ایشان. و هنگامی‌ که نزد خانواده‌ ونزدیکان خود بازمی‌گشتند، با ایشان از این‌که‌ مؤمنان‌ را مورد ریشخند وتمسخر قرار داده‌اند اظهار شادمانی و خوشحالی می‌کردند. و چون این کافران،‌ یاران پیامبر ج را می‌دیدند که پیروی از راه راست نمودهﺍند، می‌گفتند: همانا اینان‌ در پیروی ‌خود از محمد ج گمراه و سرگشته‌اند. و حال‌ آن‌که‌ این مجرمان بر اصحاب محمد‌ نگهبان‌ و بازرس‌ گمارده‌ نشده‌ بودند (تا نگهبان‌ احوال‌ و اعمالشان‌ باشند). پس در روز قیامت کسانی که الله و رسولش را تصدیق کرده‌اند و به شریعت وی عمل نموده‌اند به کافران می‌خندند و ریشخندشان می‌کنند چنان که کافران در دنیا به ایشان رشخند می‌کردند.‏

﴿عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ٣٥﴾

﴿هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ٣٦﴾

35-36- مؤمنان ‏بر مجلسهای گرانبها نشسته و به سوی آنچه الله تعالی برایشان عطا فرموده است در جنت از انواع بخشندگی‌ها و ناز و نعمت، و این چنین به سوی روی پروردگار گرانقدر خود می‌نگرند. ‏(خطاب به مؤمنان می‌گویند:) آیا کافران بر وفق کارهایی که در دنیا می‌کرده‌اند – از قبیل بدیها و گناهان - پاداش و سزا، داده شدند‌؟

[7. 1) در این آیت دلیلی است بر اینکه مؤمنان پروردگار خویش را در جنت می‌بینند.